In deze periode is het gebruikelijk om achterom te kijken en het afgelopen jaar te “evalueren”. We kunnen met recht zeggen: “wat een jaar”. Begin april dit jaar had Jonah erg veel pijn aan zijn benen. Enkele weken later op 13 mei was het helemaal duidelijk wat hem mankeerde: Acute Lymfatische Leukemie. Vanaf dat moment wordt alles anders. Zo ben je nog een “gewoon” gezin en zo heb je er een hele grote stapel zorgen bij. Wordt Jonah weer beter, wat zijn de overlevingskansen, hoe zorgen we dat Celine niet tekort komt, hoe regelen we het met ons werk enz. enz.
Inmiddels zijn we 7,5 maand verder. Zo heel af en toe komt er nog wel eens iemand naar ons toe die nog niet weet dat Jonah ziek is, maar bij vrijwel iedereen in onze bekenden kring is op de hoogte. We krijgen ook nog steeds een ongelofelijke stroom van steunbetuigingen. In allerlei vormen. Kaarten en zelfs cadeautjes per post komen nog steeds binnen. Op straat worden we aangesproken. Spontaan worden lekkere dingen aan de deur gebracht. Soms vanuit een hoek waar we het totaal niet van verwachten. Op vrijwel elke Kerstkaart die we dit jaar kregen wordt ons een hart onder de riem gestoken. Het is HARTVERWARMEND!
Het is voor ons haast niet mogelijk om op elke steunbetuiging te reageren. Soms nemen we het ons wel voor, maar wordt het ook weer vergeten door de waan van de dag. Maar Astrid en ik kunnen niet genoeg benadrukken dat we dit allemaal geweldig waarderen en daarvoor ook via deze wijze iedereen hartelijk bedankt! Wij hopen ook dat de komende periode (we moeten nog wel even!) er aan Jonah wordt gedacht. En hopelijk wordt ook Celine niet vergeten…
Ondertussen kunnen we zeggen dat de behandeling van Jonah in een stabiele fase is gekomen. De behandeling blijft vrijwel gelijk tot 13 mei 2015. Elke drie weken verloopt in een vast patroon. 1 week Dexa (heel vervelend en vermoeiend) en 2 weken relatief goede weken. Elke 6 weken een nieuwe sonde (ook niet fijn). Maar als er geen complicaties optreden, is dat het wel. Het wordt dus vooral de rit uitzitten. Als het zo wordt opgeschreven lijkt het wel mee te vallen, maar het is natuurlijk niet normaal dat je dit als kleuter moet meemaken. Er is geen andere keuze. Na de behandeling in 2015 moeten we zien wat de chemotherapie voor sporen achter laat in Jonah’s jonge lijf. Met alles wat je ook deze periode leest over nieuwe genezingsmethodes voor kanker, voor Jonah is dit momenteel de enige optie. Over 10 jaar zal dat er weer anders uitzien. Net zo goed als dat 10 jaar terug de kansen voor Jonah ook weer minder waren geweest. Gelukkig blijven knappe mensen zoeken naar nieuwe mogelijkheden om deze verschrikkelijke ziekte te bestrijden.
Deze week zit Jonah nog in de 2e “goede” week. Vrijdag start pas de Dexa week. Dat betekent dat we samen (Astrid en ik zijn deze week vrij) een paar fijne (Kerst)dagen hebben met ons gezin. Gisteren samen met Opa & Oma en beide neven uit Weesp naar de prachtige orchideeënhoeve geweest in Luttelgeest. Jonah en Celine waren er vorig jaar ook als geweest en Jonah was dit jaar niet te stoppen. Elke “berg” werd beklommen, over touwbruggetjes werd gelopen door het water, grotten werden verkent… We hadden de wandelwagen gewoon thuis kunnen laten. Tot onze grote verbazing heeft Jonah alles op eigen kracht gedaan en had de tijd van zijn leven. Wij dus ook!
Vanochtend is bij Jonah de sonde weer vervangen (niet leuk, maar snel achter de rug) en vanmiddag gaat Jonah helpen met wafels bakken (volgens recept van wijlen Opa & Oma de Vries en met origineel wafelijzer). Dat is wel leuk! Het is fijn dat we alle vier in goede doen zijn deze week.
Vorige week heeft Jonah (met een beetje assistentie van mij) een fraaie Kerstboom gemaakt van LEGO. Als bedankje voor alle lieve reacties van iedereen en als Kerst en Oud & Nieuw groet (voor wie geen kaart van ons heeft gehad) staat deze hieronder afgebeeld.
Wij wensen jullie allemaal hele fijne Kerstdagen en een heel gelukkig en gezond 2014.