Pannenkoek met smarties: dik verdiend!

Er is al weer een week voorbij en die is voor ons allemaal prima verlopen. Celine wil na schooltijd bijna elke keer wel spelen met een klasgenootje en dit stimuleert Jonah ook om te spelen. Zo heeft er maandag een klasgenootje hier gespeeld en is Jonah woensdag naar een vriendje toe gegaan. Daar heeft hij veel op de trampoline gesprongen en dat is voor hem natuurlijk hartstikke goed.
Donderdag zijn we wezen bloedprikken. We kwamen de draaideur door en toen kwam er net een prikzuster aan die zei dat ze al op de uitkijk zat voor Jonah. Top! Het prikken ging zonder problemen en al gauw konden we weer gaan.
Vrijdag na schooltijd togen we naar het ziekenhuis in Zwolle. Verpleegkundige Petra kwam, nadat Jonah zich had gemeld, naar de speelkamer en vroeg eerst aan Celine hoe het met haar ging. Doet me zo goed hè! Er kwam inmiddels ook een pedagogisch medewerkster bij staan en ze zeiden tegen elkaar dat ze ons straks wel zouden gaan missen. Petra gaf aan dat het een heel dubbel gevoel gaf bij haar: natuurlijk is ze enorm blij voor Jonah dat de behandeling er bijna op zit, maar aangezien ze met ons een hele goede band heeft opgebouwd, gaat ze ons ook missen.
Dokter Martens had ons inmiddels ook gevonden en met elkaar liepen we naar de behandelkamer. Zonder Celine, want zij had ondertussen haar schoenen uit getrokken en zat heerlijk te kleuren.
Het bloedbeeld was goed. De leuco’s 3,2: prima, en het HB 5,1. Dat laatste wil nog niet zo vlot stijgen, maar dat is aan Jonah zijn fitheid totaal niet te merken. Het aanprikken en het geven van de chemo MTX ging vlot en zo konden we elkaar alweer een goed weekend wensen. Bij de balie heb ik de laatste MTX afspraak gemaakt voor 30 april en dat klinkt toch wel heel gaaf! Het eind van de behandeling komt nu wel heel dichtbij!

Zaterdag zijn we bij familie in Weesp op bezoek geweest. Jonah en Celine hebben zich kostelijk vermaakt met hun grote neven Merlin (14 jaar) en Caspar (12 jaar) en de gezellige middag vloog voorbij. We hadden voor Jonah expres de voeding niet meegenomen, zodat hij moest eten wat de pot schafte en anders maar niets. Laten er nou knakworstjes en witte bolletjes op het menu staan! Jonah heeft 2 en een half bolletje opgegeten. Super!
Vandaag hadden we afgesproken met vriendjes Tijn en Koen en hun ouders. Om half 11 troffen we elkaar bij pannenkoekhuis De Ossenstal midden in de bossen bij Epe. Eerst koffie buiten op het terras gedronken en de kinderen vlogen natuurlijk meteen de speeltuin in. Daarna zijn we een wandeltocht gaan maken, waarbij we de paaltjes moesten volgen met beer Ozzy erop en ondertussen konden er vragen beantwoord worden. We vonden het allemaal hartstikke leuk en het was heerlijk om lekker in het mooie bos te wandelen. Jonah was in topvorm! Hij heeft de hele wandeling gelopen en daar waren we een uur zoet mee. In het “parcours” zaten wat heuveltjes en wat is er nou leuker om daar vanaf te rennen. Ook Jonah deed hier dapper aan mee. Bijna aan het eind van de tocht stond een uitkijktoren en de kinderen renden daar op af. Ik zei nog hardop dat ik niet dacht dat Jonah de 28 treden omhoog zou gaan, maar dat had ik helemaal mis. Ook hij wilde het uitzicht vanuit de toren zien en met enorme wilskracht kwam hij boven. Geweldig!
Aan het eind van de wandeltocht had Arno een kind op zijn nek, maar dat was Jonah niet! De topper had het hele uur volgehouden zonder ook maar een keer te klagen.
In het pannenkoekhuis hebben we allemaal een heerlijke pannenkoek besteld en die van de kinderen, versierd met smarties, smaakten allerbest! De borden gingen dan ook allemaal leeg terug naar de keuken!
Om 3 uur waren we weer thuis en beide kinderen waren moe. Ze hebben nog wat spelletjes op de tablet gedaan en met de lego gespeeld. Om kwart over 7 lagen ze er allebei in en het was meteen stil.
Op naar een nieuwe week!