Helaas, er was vandaag nog geen uitslag bekend. Dit betekent dat we over 2 weken weer in spanning zullen zitten, maar het is nou eenmaal niet anders.
Vanmorgen waren we om 10 uur op de poli en al vrij gauw moest Jonah komen om bloed te laten prikken. We hadden afgelopen dinsdag overlegd met ” Groningen” of we dit niet vandaag konden doen ipv gisteren in Zwolle. Met als gevolg dat Jonah een halve ochtend van school zou missen. Stel dat Jonah zijn bloed niet goed zou zijn (wat we ons niet voor konden stellen), dan zouden we onverricht ter zake terug moeten naar Kampen, maar dat risico durfden we wel te nemen. Na het bloedprikken werden we snel daarna door een co-assistent geroepen en zij heeft haar vragenlijstje afgewerkt en een lichamelijk onderzoek gedaan. Alles was prima. Het ging deze ochtend allemaal lekker vlot, want Jonah werd kort daarna al geroepen door de mondhygieniste. Jonah heeft de afgelopen weken gelukkig helemaal geen last gehad van zijn mond en het zag er ook goed uit.
Om 11.15 uur riep dr Peek ons. Het eerste wat ze zei was dat de uitslag nog niet binnen was en dat er gebeld werd met het lab. Afwachten dus.
Jonah zijn VAP werd aangeprikt en hoewel er goed geprikt was en er meteen bloed begon te lopen, zag de verpleegkundige meteen dat de naald te lang was. Ai, de verkeerde naald gebruikt. Vervelend voor Jonah, maar de naald moest eruit en de juiste naald werd snel uit de verpakking gehaald en zat in een wip in Jonah zijn VAP. We maakten ons toen op voor de ruggenprik. Jonah kreeg dormicum en begon eerst lekker wat te glimlachen. Totdat de arts begon…..Jonah schreeuwde het uit van de pijn en dit was absoluut niet leuk. Zelf ben ik met Celine de kamer uitgelopen, want dit wilden de dames liever niet aanhoren. De ruggenprik is heel goed gegaan, ook al was Jonah op dat moment vast een andere mening toegedaan. Maar het blijft bizar: Jonah weet hier nu helemaal niks meer van. Dit moeten we steeds maar heel goed voor ogen houden! Jonah bleef huilen totdat Connie opeens voor hem stond. Connie is de speelster van Bast en Snavel en ze had niet op een beter moment kunnen komen (ze was ingeseind door een verpleegkundige, waar we haar heel dankbaar voor zijn!) Ze heeft kort met Bast en Snavel voor Jonah en Celine gespeeld en Snavel mocht zelfs op Jonah zijn bed mee naar de afdeling. Hij was helemaal in de wolken!
Op afdeling M2 is Jonah om 13.30 gestart met de MTX-kuur. Weer mooi op tijd dus. 1 Keer raden wie naast Jonah ligt…..inderdaad Kai!
Jonah was wel moe en heeft alleen wat tv gekeken en later nog wat filmpjes gekeken op de tablet. Celine kwam hoestend de afdeling op (een nasleep van een verkoudheid van vorige week) en de verpleegkundige die dat hoorde zei dat Celine zo niet over de afdeling mocht lopen en fietsen. Terecht natuurlijk, maar hier hadden we helemaal niet aan gedacht en hou een 3 jarige peuter maar eens in een kamer van 5 bij 5. Uiteindelijk hebben we het met haar volgehouden en het is maar goed dat ze morgen pas laat in de middag hier weer komt.
Om 4 uur vanmiddag kwam de co-assistent met de mededeling dat er nog geen uitslag bekend was en dat we het pas over 2 weken zullen horen. Eerst baal je ervan, maar al snel hebben we ons eroverheen gezet en wachten maar geduldig af.
Arno is met Celine na het avondeten naar huis gegaan. Morgen een optreden en het is toch wel heel fijn als het koor met gitaarbegeleiding kan zingen!
Celine gaat naar Yvonne en gaat haar eerste voetbalwedstrijd vanaf de zijlijn meemaken! En wij……..Jonah ligt inmiddels lekker te slapen en ik hoop dat we samen een goede nacht zullen hebben!