Vervolg van het verslag van Jonah zijn wensdag:
Om 13.15 uur stapten we weer in de limousine en we waren erg benieuwd waar we heen gingen. Het ritje duurde dit keer niet lang, want al gauw stopten we voor Diergaarde Blijdorp. Arno en ik waren hier ook nog nooit geweest, dus dit leek ons ook wel wat. Celine ontdekte een wel erg leuke buggy, namelijk met de vorm van een giraffe. Hier ging zij lekker in zitten en Jonah zat in onze eigen kinderwagen. We moesten even wachten op dierenverzorgster Karin, maar toen ze zich eenmaal aan ons had voorgesteld, liepen we gauw de dierentuin in. Karin was een flinke kletskous en Jonah liet het maar een beetje over zich heen gaan.
Bij het halen van de wens was Jonah op een gegeven moment de vraag gesteld of hij een dierentuin ook wel leuk vond. Ja, tuurlijk! De volgende vraag was of Jonah dieren dan ook wel eten wilde geven. Ja, tuurlijk! De laatste vraag was welke dieren Jonah het leukste vond. Dat waren op dat moment de giraffen.
Dit alles wist Jonah zich allemaal niet meer te herinneren en dat was een beetje sneu voor Karin. We zijn met haar naar het giraffenverblijf gelopen en daar stonden een heel aantal giraffen binnen. Ze stonden vlakbij ons lekker uit een korf takjes te eten. De giraffenverzorger, die inmiddels ook bij ons was komen te staan, gaf Jonah en Celine ook takjes, maar de giraffen namen niet de moeite om onze kant op te komen. De verzorger pakte een bak met brokjes en toen hij daar mee ging rammelen, klonk dat één giraffe wel lekker. Ze kwam naar ons toe en vanaf een open hand at de giraffe lekker de brokjes op. Een prachtige ervaring! Jonah vond dit te eng en begon een beetje te huilen. Van een afstandje ging hij toen kijken en dat was prima. Daar genoot hij gelukkig wel weer van! Celine vond het geweldig. Ze had op een gegeven moment het hele bakje vast en hield dit de giraffe voor. Als je dan zo’n groot hoofd van de giraffe op nog geen 20 centimeter van je dochter af ziet, dan besef je dat dit wel een hele unieke belevenis is. Dit zullen we nooit meer meemaken!
Na de giraffen te hebben uitgezwaaid togen we naar een educatieve ruimte. Karin had aan Jonah gevraagd of hij wel een slang vast wilde houden en dat leek Jonah wel wat! In die ruimte waren 2 glazen bakken met in ieder een slang en daar omheen een stel naïeve rond rennende witte muisjes. Karin vertelde dat slangen eens in de 2 weken eten, maar dat dat moment best eens kon plaats vinden als wij er net zouden zijn!
Wij gingen op krukjes zitten en Karin pakte een slang uit de bak. Het was gelukkig geen giftige, alleen maar een wurgslang(!). Karin ging naast Jonah zitten en voorzichtig ging Jonah de slang aanraken. Zelf durfde ik dit eerst niet, maar na 5 minuten dacht ik dat ik deze kans om een slang aan te raken misschien wel nooit meer zou krijgen. Uiteindelijk zaten we met z’n vieren naast elkaar en hadden we samen de slang vast. Een hele bijzondere en mooie ervaring en natuurlijk werd dit snel vast gelegd door Marjolein en Martijn.
Na dit slangenavontuur liepen we door een hek en daar stond warempel de limousine. Chauffeur Ruud sprong eruit en hield de deur voor ons open. Karin bedankt en gedag gezwaaid en wij installeerden ons weer in die mooie grote auto. Het was inmiddels 3 uur en we gingen Rotterdam weer verlaten. Een filmpje ging aan, drinken kwam uit de koeling en de zakjes chips werden open gescheurd. Voor Jonah en Celine was het wel goed om lekker even uit te rusten, want ze waren allebei inmiddels wel moe geworden.
Ruud wist het gaspedaal goed te vinden en hij reed bijna continu op de linkerbaan. Tegen half 5 reden we afslag Kampen Zuid af en het begon weer spannend te worden. Waar gingen we nu naar toe? De limo ging niet Kampen in, ook niet Onderdijks, maar wel de Molenbrug op. We snapten er helemaal niets van. Toen we ook nog het industrieterrein van IJsselmuiden op reden, waren we helemaal de draad kwijt. Ondertussen zaten Marjolein en Martijn erg te lachten, want zij wisten natuurlijk wat het volgende op het programma was. En ook wij wisten het eindelijk toen we het terrein van Jac vd Vegt op draaiden. Jac vd Vegt heeft hele grote kranen en Jonah mocht met ééntje meerijden!! Dit keer mocht ik mee. Samen met Jonah op schoot gingen we met Jac zelf “er vandoor”. De limo met Arno en Celine volgde ons en we reden IJsselmuiden weer uit en togen naar Ens. Het was erg leuk om in zo’n grote cabine te zitten en Jonah genoot enorm. Alleen waar we heen gingen?? Ik begreep er niks van. Bij Ens draaiden we de N50 op en reden terug naar Kampen. Daar de N50 weer af, maar we gingen niet links naar Kampen, maar rechts richting Dronten?!? Eindelijk snapte ik het einddoel van deze rit: we gingen naar een chinees restaurant (Mizumi) bij de Roggebotsluis. De kraan reed het parkeerterrein op en wie kwamen daar uit het restaurant: de opa’s en oma’s! Geweldig! Zij stonden met z’n vieren op de uitkijk en vonden het vreemd dat er op dat tijdstip een kraan bij het restaurant kwam. Totdat ze Jonah zagen zwaaien!
De opa’s en oma’s waren heel nieuwsgierig naar onze dag en na Jac met zijn kraan uit te hebben gezwaaid, gingen we gauw naar binnen. Jonah had trouwens nog steeds zijn pilotenpak aan en dat was voor iedereen een prachtig gezicht. Vooral als de pet, die iets te groot is, weer over zijn ogen zakte.
Onder het eten van sushi en chinees konden Arno en ik lekker ons verhaal kwijt. We waren natuurlijk zo vol van de dag en dan is het erg fijn als je het meteen kunt delen. Jonah en Celine trokken zich terug in de televisieruimte. Jonah had gezegd dat hij chinees eten er lekker vindt, maar het eten in dit restaurant was toch heel anders dan de “afhaal”! De chauffeur, Marjolein en Martijn zaten gezellig bij ons aan tafel en dat was erg leuk.
Om 7 uur was het welletjes en mocht Ruud de limousine weer voor rijden. Nog een klein stukje rijden en daar reden we na bijna 12 uur onze eigen straat weer in.
De limousine werd “uitgemest” en Ruud ging weer terug naar zijn huis in Leerdam(!). Voor Jonah en Celine waren de verrassingen nog niet voorbij. Marjolein en Martijn hadden namelijk voor beide kinderen nog 3 grote cadeaus! Met z’n allen gingen we gauw naar binnen en al het papier werd van de cadeaus af gescheurd. Lego (2 dozen) en Playmobil voor Jonah en Celine werd verwend met een Doraspel, Dora strijkkralen en een bijenkorf van Maya de Bij. Tjonge, jonge, jonge…..
Het was toen tijd om van Marjolein en Martijn afscheid te nemen. Met 3 dikke zoenen hebben we ze bedankt voor deze geweldige dag! Ze hadden de dag niet anders in te hoeven vullen, want alles was top! Een hele bijzondere en unieke dag en we zijn Make a Wish ontzettend dankbaar dat ze deze dag mogelijk hebben gemaakt! Super dat deze stichting bestaat en dat er zoveel sponsoren en gulle gevers zijn die zieke kinderen een onvergetelijke dag bezorgen!
Voor een kleine impressie zie de foto’s hieronder… (ziet u geen foto’s, klik dan op de onderstaande link. Het bericht wordt opnieuw geopend en onderaan staan de foto’s)