De medaille voor de Avondvierdaagse heeft Jonah dik verdiend! Arno en ik zijn supertrots op onze jongen, want hij heeft het ongelooflijk goed gedaan.
Afgelopen maandag was de eerste avond, dus om 5 uur zijn we gaan eten (voeding bij Jonah al aan). Om half 6 kwam Arno thuis en hij heeft Jonah en mij bij de grote sporthal in Kampen afgezet. Kinderwagen moest mee, dus een andere optie van vervoer hadden we niet. Om 10 over 6 mochten we starten en Jonah ging lekker van start. Het wandeltempo van de groep was wat te hoog voor Jonah, dus hij was meer aan het “rennen” dan lopen. Hij keek zijn ogen uit, want er stond heel veel publiek langs de route en onderweg kreeg Jonah een paar keer al wat snoep. Jonah was ingedeeld naast klasgenootje Ilse. Zij heeft de hele route op een loopfiets gedaan en dat was ook superknap van haar. In totaal heeft Jonah denk ik twee derde van de route gelopen en de rest heeft hij in de wandelwagen gezeten. En dan zo naast Ilse, dat was erg gezellig!
Om half 8 waren we terug bij het vertrekpunt. Arno had de auto half op de stoep kunnen parkeren, zodat wij snel in konden stappen en we lekker naar huis konden.
Dinsdagochtend maakte ik Celine om 6.40 wakker en daar kwam Jonah ook zijn bed al uit. Zin om weer aan de nieuwe dag te beginnen!
Dinsdagavond is Arno mee gegaan met Jonah. Deze avond heeft Jonah veel in de kinderwagen gezeten en langzaam ging het kaarsje een beetje uit. Terug in de auto zei Jonah dan ook al dat hij woensdag niet ging lopen. Wij vonden het prima! De volgende ochtend moesten we Jonah wakker maken en dat gebeurt nooit. Eigenlijk wilde hij zijn bed niet uitkomen, maar op een gegeven moment kwam hij toch naar beneden. Met de voeding ging het dit keer niet geweldig en met 70 ml in zijn maag ging Jonah naar school. Jonah was misselijk geworden en dus hadden we de voeding maar snel uitgezet. Gelukkig had hij om kwart over 8 nergens meer last van en heeft hij weer een leuke ochtend op school gehad. Na een rustige middag lagen de kinderen voor zevenen in hun bed en hebben ze wat slaap in kunnen halen.
De Avondvierdaagse is een aanslag op het hele gezin, want dinsdagavond zou ik om 7 uur weer richting de stad om de 2 heren op te halen. Celine was het er niet mee eens, want ze wilde naar bed. Helaas, ze “moest” mee, dus nog even volhouden!
Donderdag moest een bijzondere avond worden, maar aangezien Jonah de Avondvierdaagse nog nooit had mee gemaakt, was hij erg benieuwd wat er ging gebeuren. Om kwart over 7 moesten de lopers zich pas melden bij de sporthal en daar werd Jonah al meteen bedolven onder de zakken snoep. Tevens werden er nog een aantal kleine cadeautjes om Jonah zijn nek gehangen en Arno was blij dat hij een grote tas mee had genomen en dat die onder in de kinderwagen kon liggen! Langs de hele route stond ontzettend veel publiek en ik heb met Celine (zij zat lekker in de buggy) ook op een paar verschillende plekken gestaan. De school van Jonah liep achter een muziekkorps aan en dat was erg gezellig. Ook deze avond heeft Jonah veel gelopen en kreeg hij vast extra energie van al die toeschouwers (en de suikers!). Tegen 9 uur was de Avondvierdaagse voor Jonah afgelopen en konden we met 2 vermoeide kinderen terug naar huis. Snel naar bed en we hebben ze niet meer gehoord.
Arno en ik hadden al tegen elkaar gezegd dat we Jonah en Celine vrijdag niet wakker gingen maken en we wel zouden zien hoe laat Jonah naar school ging. Om 10 over 7 kwam Celine haar bed uit en kort daarna stond haar grote broer ook al naast zijn bed! Tja, en toen zijn we extra snel gaan eten, zodat Jonah op tijd op school zou zijn. Gelukkig ging het met de voeding goed en zo was Jonah lekker bij zijn klasgenootjes en kon er nagepraat worden over die bijzondere laatste avond. Om 12 uur stond ik op het plein te wachten en toen kwam er een hele trotse jongen naar buiten met een prachtige medaille op zijn blouse. Wow! Dik verdiend!
En er is nog meer te vertellen….
Tegenover Jonah zijn school wordt een nieuwe school gebouwd met een vernieuwend onderwijsconcept. Arno en ik zijn naar een informatieavond geweest en we waren beide erg enthousiast. Wij denken dat het onderwijs wat ze op die school gaan bieden en de manier waarop het wordt gegeven heel goed bij onze kinderen gaat passen en dus hebben we Jonah en Celine voor het nieuwe schooljaar opgegeven voor obs Villa Nova (ook al zijn we absoluut niet ontevreden over Het Stroomdal, waar Jonah nu op zit). Afgelopen zondag waren we klaar met het ontbijt en toen zijn we Jonah gaan vertellen over wat ze op die andere school allemaal van plan zijn en dat we Celine en hem daarvoor op hebben gegeven. Jonah ging juichen, want dat leek hem toch wel erg leuk. Na er nog wat over te hebben verteld en vragen te hebben beantwoord, kwam Jonah met de opmerking: O, dus dat is een school waar je helemaal jezelf kunt zijn? Een prachtige opmerking en waarschijnlijk o zo waar!
En dan moest er vandaag natuurlijk weer een MTX gift worden gegeven. Gisteren hier in Kampen wezen bloedprikken en na een snelle lunch, reden we om kwart voor 1 al onze straat uit, omdat dokter Martens om 2 uur andere verplichtingen had. Ik was heel benieuwd naar de bloedwaardes, maar deze waren prima. Leuco’s 3,2 (dat lijkt er meer op, ipv de 6,3 van vorige week!) en het HB was blijven staan op 6,2. De MTX kon worden gegeven en Jonah ging helemaal op zijn gemak liggen op de behandeltafel. Voeten gekruist, handen onder zijn hoofd en ondertussen lekker kletsen met de dokter. Een chemo krijgen…..doet me niks! Daarna een sticker “scoren” bij de pedagogisch medewerkster en met het pendelbusje terug naar de parkeergarage. Zo “weinig” was ik nog nooit kwijt geweest bij de betaalautomaat, dus dit ziekenhuisbezoek was echt ons record!
Het Pinksterweekend staat nu lekker voor de deur en daarna gaat er weer heel iets bijzonders gebeuren. Aanstaande dinsdag is Jonah uitgenodigd om mee te gaan vliegen met het nieuwste toestel The Dreamliner. Gisteren is hij voor het eerst op Schiphol geland (zie de nieuwsberichten van donderdag 5 juni) en dinsdag gaat het vliegtuig o.a. voor het goede doel een 2 uur durende vlucht boven Nederland maken. Er zijn stoelen in het vliegtuig, waar men op kon bieden. De opbrengst van deze actie is voor Make a Wish en nu had de vliegmaatschappij het ook wel een heel leuk idee gevonden als 3 kinderen mee gingen vliegen, die al een keer met Make a Wish een wensdag hebben gehad. En laat Jonah nou 1 van die 3 zijn! Mochten jullie dus dinsdag een heel mooi vliegtuig zien, dan zit Jonah daarin……. en ik zit ernaast!
