Villa Pardoes vakantie

Vrijdag 29 augustus konden onze kinderen eerst nog even naar school. Pas die middag werden we verwacht in Kaatsheuvel, dus dat kon nog makkelijk. Astrid en ik konden dus rustig inpakken. Maar wat neem je mee naar een vakantiehuis waar “alles” is geregeld. Op het uitnodigingsbriefje stond dat beddengoed en handdoeken al aanwezig waren. Dus we hoefden alleen wat kleren mee te nemen en wat leesboeken voor ons vertier. Speelgoed lieten we ook maar thuis, want dat zou daar in overvloed moeten zijn. Het dan toch best een raar idee om zo weinig mee te nemen. Op een normale vakantie neem je veel meer mee. Toch nog ook maar een zoutvaatje en eten meegenomen voor de eerste dagen.
Kwart over twee zijn onze kinderen vrij van die andere Villa (Nova) en na een paar glazen limonade met z’n allen in de auto op weg naar Villa Pardoes.
Omdat de kinderen na een week school best wel moe waren, hadden wij bedacht dat de kinderen misschien wel even in de auto zouden slapen. Niet dus en het was zeer onrustig in de auto, totdat we na een poosje toch maar de schermpjes achter in de auto hebben opgehangen. Meteen was het stil achterin… Weer wat geleerd.

Om half vijf reden we langs de Efteling het terrein van Villa Pardoes op. Door een poort van allerlei mooie dierenfiguren belden we aan. We werden opgevangen door één van de 130(!) vrijwilligers die daar belangeloos voor ons “werken”. De Villa bestaat uit een enorme cirkelvormige middenruimte met daar omheen 8 huisjes waarvan de deur uitkomt op die centrale ruimte. Wij kregen van vrijwilligster Tonne een uitgebreide rondleiding. Het huisje overtrof al onze verwachtingen. Drie zeer grote slaapkamers, waarvan de kinderkamers van een thema waren voorzien. Ons huisje heette “Strand” en een kinderkamer had een hangmat en een gordijn van allemaal schelpen. De andere kamer had een lachspiegel. Daarnaast was er een grote badkamer met bad/douche/toilet, nog een toilet. En een hele grote “voorkamer” met een gigantische sofa, tv en dvd. De achterkamer was tevens de keuken met inductiekookplaten, vaatwasser, combi magnetron. Tonne pakte vervolgens een potje uit de keuken vol met muntjes. Die waren voor de frisdrank automaat. Er zaten meer muntjes in dan we op zouden kunnen krijgen in een week. Gratis! Verder was er handzeep, vaatwastabletten, zout(!) en peper, volop linnengoed een koelkast (gevuld met frisdrank), stofzuiger, hifi installatie, kinderstoelen. Boven op de eerste etage (met de grote slaapkamer voor Astrid en ik) stond ook nog een aparte vriezer. Die was helemaal volgestopt met diverse broodsoorten. Gesponsord door de lokale bakker “Piekfijn” uit het dorp. Oh, dan vergeet ik nog het buitenplaatsje met tuinmeubilair…
Nadat we al enorm onder de indruk waren van ons eigen huisje, werden we nog even over de rest van het terrein geleid. In de centrale ruimte stond een zandbak. In de zandbak kwam een grote glijbaan uit waar je vanaf de eerste verdieping naar beneden kon glijden. Kisten vol met allerlei speelgoed, poppenhuizen, fietsjes, steps. Een ruimte met computerspelletjes, tafelvoetbal, DVD’s om te kijken, gezelschapspelletjes. Een piano waar de kinderen hun gang op mochten gaan… Dat was dus allemaal binnen. Buiten om de Villa was ook nog eens een enorme speeltuin, tuinmeubilair, buitenkeuken, skelters, fietsen… Om de gehele Villa heen stond een enorm hek dat voor kinderen altijd gesloten is. Wij kregen dan ook meteen de mededeling om de kinderen lekker hun gang te laten gaan. Ze konden immers toch nergens heen dan op het terrein van de Villa blijven. Dat was wel even een gedachte waaraan we moesten wennen, maar waarvan we heerlijk hebben genoten deze week.
Of het allemaal niet genoeg was, stond er ook nog eens een dikke map met allerlei gratis activiteiten voor ons klaar. Natuurlijk elke dag toegang tot de Efteling, maar ook naar safaripark Beeksebergen, boottochten, zwembaden, bioscoop enz. enz. Een vrijwilligster vertelde ons dat er zo’n 700(!) activiteiten waren in een week. Er moesten dus keuzes worden gemaakt. Dezelfde avond was er door de vrijwilligers ook een buffetmaaltijd voorbereid, dus de eerste dag hoefde er ook niet zelf gekookt te worden. Dit buffet was gezamenlijk met alle andere gezinnen en zo leerden we dat door afzeggingen deze week slechts 6 gezinnen aanwezig waren (later werden het toch nog 7). Wat wel fijn was, is dat de leeftijden van alle kinderen (een stuk of 15) niet ver uiteen liepen. Het duurde die week niet lang voordat de kinderen elkaar hadden gevonden en met elkaar speelden. Bij de ouders duurde dat soms iets langer.

We waren toch wel een beetje bezorgd over Jonah’s conditie. De week school had beide kinderen erg vermoeid en bovendien bleek het HB van Jonah die donderdag gezakt naar 6,7. Het laagste sinds tijden. Maar gelukkig hadden beide kinderen die week overdag voldoende energie. En hoewel onze kinderen als vroegste naar bed gingen om 19:00 (en de andere kinderen soms tot 21:00 door gingen), sliepen ze gauw in en kregen ze voldoende rust. Evengoed waren ze ‘s morgens ook om 7:00 wakker. Uitslapen met Jonah en Celine zit er niet in en aan het einde van de week was vooral Celine het meest vermoeid.
De eerste volle dag in de Villa (zaterdag) was er een kleine informatie bijeenkomst en zijn we ‘s middags maar eens de Efteling opgelopen. Het was er ontzettend druk, want het was de laatste zaterdag in de zomer dat de Efteling tot 24:00 open was. Gelukkig hadden wij als Villa-gasten een toestemming om de rolstoelingang te gebruiken en zo de lange rijen over te slaan. Die dag hebben we dat een paar keer gebruikt. Later in de week was het veel rustiger en zeer aangenaam vertoeven in de Efteling en was dat papiertje niet meer nodig. Van te voren had Jonah nog aangegeven in de achtbaan te willen. Maar bij het zien van de grote achtbanen (vlak achter Villa Pardoes), hoefde hij niet meer en kon ook papa opgelucht adem halen.
Terug van de Efteling konden de kinderen gelijk weer spelen in de Villa. Zeer populair waren de kleine steps. Daarmee konden de kinderen van de Villa rondjes rijden rond de centrale ruimte. Jonah en een meisje uit een ander gezin konden het samen goed vinden en zochten elkaar steeds op. Dat was erg fijn om te zien. Ook kon Jonah op de step heel aardig zijn evenwicht bewaren, tot onze grote verrassing. Misschien lukt dat later dan ook op z’n fiets… Ook Celine speelde met andere kinderen, maar had iets minder één specifiek kindje waar ze mee speelden. Het mooie van de grote Villa was ook dat de kinderen ook een rustige plek konden opzoeken als ze dat wilden. Dus Jonah kon je soms ook vinden op het podium waar heel veel LEGO was te vinden. In ons eigen huisje waren de kinderen nauwelijks. Hooguit om een keertje televisie te kijken. Thuis is dat vaste prik, maar hier hebben ze ook wel eens een dag over geslagen. Dat zegt wat over hoe ze zich konden amuseren.

De zondag zou het weer wat minder worden (wat achteraf meeviel) en was een dagje Beeksebergen gepland. Op safari met eigen auto. We waren nog nooit in deze dierentuin geweest, maar deze staat gelijk in onze top 3. Zeer mooi en verzorgde dierentuin. We konden ook nog met een boot een stuk varen langs de nijlpaarden en andere dieren. Alle vier krijgen we toch nooit genoeg van dierentuinen.
Op maandagochtend werd ons een gezamenlijk ontbijt aangeboden. Heerlijk vers en uitgebreid. Ook weer een mooie gelegenheid verder kennis te maken met de andere ouders. Er bleken nog meer Leukemie patiënten aanwezig te zijn. Sommige nog in de behandeling net als Jonah (maar in de standaard groep) en ook een meisje dat net klaar was. Om als kind in de Villa te komen moet je langdurig en/of een levensbedreigende ziekte hebben (gehad). Jonah valt in beide categorieën. Maar hier troffen we een gezin met een kind met Leukemie en twee andere jonge kinderen met astma. Een ander gezin met een zwaar gehandicapte dochter. Zij kon werkelijk niets zelf en moest steeds in een speciale stoel worden gezet of worden gedragen. Dan besef je dat wij met Jonah wel degelijk hoop hebben op een goed einde. Deze mensen hebben echter “levenslang”. Met dit meisje gaat het niet goed komen. Je leert ontzettend relativeren, zoals we al vaker hebben gemerkt de afgelopen 15 maanden.
Maandagmiddag gingen we met z’n vieren naar den Bosch. We waren de enige en mochten als Villa gasten op een boot door de Binnendieze varen. Een prachtige indrukwekkende tocht. Deze werd ook nog eens afgesloten met een lekkere cappuccino en een echte Bosschebol (van bakker Jan de Groot).
‘s Middags was nog wel tijd om even de Efteling op te lopen en het was heerlijk daar, want het was lekker rustig. We hadden bedacht om zo elke dag eventjes de Efteling op te lopen en steeds een stukje daar van te bezoeken. Want de Efteling is zo groot! Ook hadden we bedacht om een buggy voor Celine te regelen. Jonah zit veel in de wandelwagen om de krachten te besparen, maar voor Celine is het dan niet uit te leggen dat zij moet lopen. Gelukkig konden we op de Villa de hele week een extra buggy lenen. Geen probleem!

Ook in de Villa zelf waren er activiteiten die georganiseerd werden door vrijwilligers. Dinsdag mochten er loombandjes worden gemaakt. Iets wat Jonah erg leuk vindt. In Kaatsheuvel zelf was er een banketbakker die zijn zaak belangeloos openstelde voor de Villa gasten. Daar gingen we allemaal heen om zelf chocolade lollies en bonbons te maken. Erg vermakelijk en lekker natuurlijk. ‘s Avonds kwam er een verteller om een paar mooie verhalen te vertellen voor alle kinderen. Dit was in een andere ruimte waar heel veel kussen lagen en de kinderen lekker lui konden luisteren. De ruimte heette de Poef. Woensdag konden de gezichten worden beschilderd. Dit vond Celine dan weer prachtig, hoewel Jonah op zijn arm ook nog een mooie tekening heeft laten zetten. Zowel dinsdag en woensdag natuurlijk ook nog even de Efteling op geweest. Het werd toen al duidelijk dat de Pirãna (wildwaterbaan met ronde boten) erg populair was bij beide kinderen.
Donderdag zou al weer de laatste dag zijn. Een dag met een grote verrassing was ons verteld door de vrijwilligers. Villa Pardoes kreeg nml. een nieuwe ambassadeur. Dit bleek Gers Pardoel te zijn. Omdat het heerlijk weer was, werd deze Hollandse rapper in de tuin opgewacht met een eerder die dag zelfgemaakt spandoek. Welkom in Villa Pardoes. Gers mocht vervolgens een enorme taart aansnijden voor de kinderen en ouders en later gingen we allemaal schilderen. Grote schilderijen werden gemaakt om later te veilen. Zie ook de foto’s. Gers schilderde ook bij iedereen even mee en zo hadden we een zeer plezierige en ongedwongen ochtend. De CD met handtekening van Gers Pardoel kregen de kinderen nog mee als herinnering. Voor de Villa is zo’n bekende Nederlander natuurlijk prachtig als promotie, maar voor de kinderen zegt het veel minder. Jonah noemde hem dan ook “die meneer”. RTL Boulevard maakte ook nog opnames en zowel Jonah en Celine waren wel even in beeld. Het ging helaas meer over het aankomende kindje van Gers dan over Villa Pardoes, maar toch. Beelden zijn hier nog te bekijken: RTL Boulevard. Vanaf 26:20 is het fragment met Gers Pardoel. Je moet je wel even door de reclame heen worstelen…
Zo’n ambassadeur is wel heel belangrijk voor Villa Pardoes. Vergeet niet dat 50 weken per jaar er 8 gezinnen gratis mogen verblijven in de Villa en gratis allerlei activiteiten mogen doen. Dit wordt betaald door heel veel sponsors, groot en klein. De aandacht voor deze stichting is dus heel belangrijk om sponsoren te blijven aantrekken. Er is ons verteld dat een verblijf voor een gezin € 2.000,- per week kost…
Voor donderdagmiddag hadden we voor onszelf een lijstje gemaakt van Efteling attracties die we nog één keer wilden doen. Immers het was de laatste keer. De Pirãna werd nog twee keer “genomen”, de Fata Morgana, Pandadroom, de rondvaartbootjes en Yoki & Jet. Daarna was het welletjes. Behalve de achtbaan en enkele hele snelle attracties hadden we alles we gehad die week. De kinderen zullen echt moeten afkicken, want dit was natuurlijk buitengewoon uitzonderlijk dat we dit hebben kunnen doen een week lang! Astrid en ik hadden donderdag al het meeste ingepakt, maar er stonden nog twee activiteiten op het programma. Een afsluitende barbecue (op initiatief van enkele ouders maar verzorgd door de vrijwilligers) en om 19:00 een goochelshow in de Poef. De barbecue was heerlijk en een fijne afsluiting voor vooral de ouderen. De goochelshow was dat voor de kinderen. Nadat we enkele trucjes hadden gezien, werden alle ouders naar buiten gestuurd. De 2 goochelaars en de kinderen gingen een half uur een act in studeren, om deze daarna voor ons op te voeren. Hilarisch! Bijna alle kinderen deden dezelfde truc, maar de wijze waarop iedereen daar zijn invulling aan gaf, was zeer komisch. Dat kwam ook deels omdat het inmiddels tegen 21:00 liep en de kinderen na deze week werkelijk bekaf waren. Nadat we nog de nodige cadeaus meekregen van zowel de goochelaars als van Villa Pardoes was het afscheid daar en om 21:00 zaten wij weer in de auto richting Kampen. Met een voldaan gevoel.

De reden voor onze vertrek zo laat op donderdag (want we mochten blijven tot vrijdagochtend), was een regulier bezoek aan Groningen. Ja, ook dat gaat dan gewoon weer door. Over dit bezoek eigenlijk geen bijzonderheden. Behalve dan dat het HB weer terug was op 8.1 (vandaar het goede energieniveau van Jonah deze week) en dat nog een scan heeft gedaan in het kader van een ander wetenschappelijk onderzoek.
Nog nagenietend van een fantastische week zijn we inmiddels begonnen aan de dexa-week.
Hieronder nog onze herinneringen in beeld:

[pe2-gallery album=”http://picasaweb.google.com/data/feed/base/user/112668848271283448442/albumid/6056342539860381057?alt=rss&hl=en_US&kind=photo” ]