Waanzinnig mooie wensdag (deel 1)

Kwart voor acht moeten jullie klaar staan en ongeveer 19:30 zijn jullie weer thuis. Dat is wat de mensen van Make-A-Wish ons hadden verteld en meer wisten we niet.
Jonah was duidelijk wat meer gespannen dit weekend. Slecht slapen en helaas ook een paar keer nog bij ons in bed. We hebben hem zelfs het homeopathische middel gegeven dat hij in de Dexa-weken krijgt om rustig te kunnen slapen. Maar vandaag was het zo ver. Om 6:15 ging bij Astrid en mij de wekker om tijdig klaar te kunnen staan. Gelukkig sliepen de kinderen dit keer wonderwel nog wel even door. Allemaal gegeten, gewassen en tandengepoetst stonden we iets over 7:30 klaar en daar kwam een wel heel grote auto de straat in rijden. Een limousine! Een enorme bak met prachtige lichtjes van binnen, video schermpjes, een bar en van alles om te snoepen en drinken. Chauffeur Ruud ging ons vandaag de hele dag er in rondrijden. De medewerkers van Make-A-Wish, Marjolein en Martijn kwamen gelijktijdig ook aan met hun auto en terwijl Jonah nog bij aan het komen was van de auto die speciaal voor hem was gekomen, kreeg hij een pakketje toegestopt. Eenmaal uitgepakt bleek dit een complete pilotenpak te zijn: jas, broek en pet. Het is de hele dag niet meer uit geweest. Maar daarnaast waren er nog meer cadeaus voor hem én voor Celine: stapels boekjes en kleurplaten, stiften, stickervellen… Kortom genoeg materiaal om onderweg je niet te vervelen. Uitgezwaaid door de buren die natuurlijk ook nieuwsgierig waren komen kijken, stapten we alle zes in en gingen op weg naar… een bestemming die wij nog niet wisten! Raar idee is dat, maar wel spannend. Maar dat het iets met vliegtuigen zou worden, was wel duidelijk inmiddels.

En zo rij je niet naar Teuge of Eelde, dus die streepten we al gauw door. We gingen ook niet richting Amsterdam toen we eenmaal voorbij Amersfoort zoefden in onze limo. Dus Schiphol zou het ook niet worden. We waren op weg naar Rotterdam, zoals later bleek. Onderweg lekker genietend van het lekkers, de filmpjes en van onze glunderende kinderen. 2 uur later (helaas toch nog file) draaiden we het terrein op van Rotterdam-The Hague Airport.
Geweldig! Een echt vliegveld. We werden daar opgevangen door Michel (een vlieginstructeur/piloot) en Saskia. Dit waren de gastheer en gastvrouw die ons op de luchthaven op plekken zouden brengen waar je normaal niet komt. Eerst naar het panoramadek, waar Jonah als piloot werd benoemd doormiddel van een echte wing die bij hem werd opgespeld. Ook vertelde Michel hoe alles in zijn werk ging op een vliegveld. Zo vertelde hij over de valkenier in vaste dienst, die met haar valken de andere vogels moest verjagen en ook kwamen we ook op de kamer waar alleen de piloten komen om de laatste weerberichten op te halen en hun vlieginstructies. Vervolgens werd het hele gezelschap door de controle (scanpoortjes) heen geloodst en gingen we met total 8 man in een bus voor ca 40 personen over het platform (zo noemen piloten dat) richting de hangars. Jonah en Celine helemaal achterin met een lach van oor to oor. Daar mochten we even kijken naar de wat kleinere vliegtuigen die daar stonden en eigenlijk voor we het wisten zei Michel dat er maximaal 4 personen mee konden. We gingen dus echt vliegen! Jonah voorin de Cessna (zittend op een aktenkoffertje om wat hoger te zitten) en Celine en ik achterin. Uiteraard in goed overleg met Astrid. Die reden met een VW busje ook over het platform en de landingbaan om ons zoveel mogelijk te volgen (en te fotograferen). Drie Waterhammen en Michel vlogen dus omhoog en mochten ca 25 minuten boven Rotterdam vliegen. Geweldig om de stad met markante gebouwen als de Euromast, Blijdorp, de Erasmusbrug en de havens zo te zien. En Jonah op de eerste rang. Helemaal geweldig!

Na een zachte landing kwamen we weer terug bij mama en de rest van het gezelschap. Jonah en Celine stapten over in het VW busje bij mama en zouden terugrijden. De rest ging lopen. Maar gelukkig was de chauffeur Frank van het busje iemand met eigen initiatief en spontaan werd er naast een net gelandde Boeing 737-700 geparkeerd. En daar mocht hij van de piloten wel even aan boord komen. Vervolgens mochten Jonah en Celine ook in die cockpit plaatsnemen en dit vliegtuig ook eens goed bekijken! Totaal niet gepland, maar zo aardig!
Even later waren we allemaal weer bijelkaar en gingen we lekker lunchen, nadat we nog even hadden gekeken bij de bagagetransportbanden.
Tijdens de heerlijke lunch kregen Jonah en Celine nog een fraai brevet voor hun “luchtdoop” en ook nog een stapel kleurboekjes. Daarna was het tijd om weer verder te gaan en om afscheid te nemen van het vliegveld en van Michel en Saskia. De limo stond inmiddels al weer voor de poort ons op te wachten. We gingen dus naar nog een andere bestemming… Verrassing!

Hoe dat verloopt, beschrijven we in ons volgende blog, want deze dag was nog lang niet om. Wordt vervolgd!