Korte nacht

Afgelopen dinsdag vertrokken Jonah en ik al vroeg richting Groningen. Wat zijn we blij dat we altijd op vrijdag naar het Noorden moeten, want het was dinsdag een heel stuk drukker op de weg. We waren om kwart voor acht vertrokken en precies op de afgesproken tijd, vijf voor half tien, kwamen we de poli opgestept-en gelopen. We zaten nog maar net of Jonah zijn naam werd al genoemd. Dat het zo snel was, was heel erg fijn voor Jonah, want het was best lastig om nuchter te moeten blijven.
De verpleegkundige prikte Jonah vlot aan en na twee buisjes bloed af te hebben genomen, kon de naald weer uit de VAP. En natuurlijk wilde Jonah héél graag eten en drinken en ik ben snel in het keukentje wat voor hem gaan halen. We zaten net weer aan de “stamtafel” toen een (voor ons nieuwe) mondhygiëniste Jonah vroeg te komen. Ik zei dat Jonah vrijdag ook al was geweest, maar ze vroeg of we toch even mee wilden lopen. In haar kamertje probeerde ze het uit te leggen waarom Jonah weer moest komen en ze maakte daarbij de opmerking dat dat meestal gebeurde aan het begin van de behandeling. Dit schoot mij natuurlijk weer helemaal in het verkeerde keelgat! De mondhygiëniste schrok wel wat van mijn reactie, maar aangezien Jonah al op de behandelstoel zat, heeft ze nog wel even in zijn mond gekeken. Van dit soort “acties” word ik zo ontzettend moe hè!

Diegene die het onderzoek bij Jonah weer af zou nemen, was iets vertraagd, maar om tien over tien kwam ze dan toch de poli opgelopen. We zijn met haar naar een hele andere afdeling gegaan, want daar was tenminste een kamertje vrij. Jonah had er wel weer zin in en na ruim een half uur waren alle opdrachten klaar. Als het hele onderzoek klaar is, krijgen we een verslag toegestuurd. Hier zijn we erg benieuwd naar.

We konden weer terug naar Kampen en om half één waren we thuis.
De dag kwam Jonah verder goed door en ‘s avonds om kwart voor zeven ging hij al lekker slapen.
De volgende dag wilde Jonah graag naar school, maar hij zag erg op tegen het bezoek van de burgemeester. Deze kwam namelijk in het kader van de opening van de kinderboekenweek en zou bij de kinderen komen voorlezen. Jonah vond het heel spannend en was zelfs een beetje in tranen. Toch stapte hij om acht uur al op de step om naar school te gaan en toen Arno tien minuten later met Celine kwam, had Jonah het al met meester besproken. Als Jonah het toch niet leuk vond als de burgemeester er was, mocht hij zich op de vide terug trekken met een Chromebook. Arno was heel benieuwd wat hij om kwart over twaalf te horen zou krijgen, maar gelukkig waren dat alleen maar enthousiaste verhalen. Die burgemeester was toch niet zo “eng” geweest en hij had leuk voorgelezen!
‘s Middags ben ik met Jonah hier in Kampen al wezen bloedprikken, want we hadden deze week de afspraak in Zwolle op donderdag staan. Op vrijdag was er geen arts beschikbaar die Jonah kon aanprikken. Ook zoiets gaat allemaal in overleg met het UMCG en dat is altijd een fijn idee.
Donderdag waren de bloeduitslagen in orde en Jonah kreeg de MTX volledig. Het was een kort bezoek en we waren dan ook zo weer thuis.
Tijdens de dexaweek had Jonah heel goed geslapen, maar het is altijd wel zo dat hij de dagen erna moeilijk in slaap kan komen. Ik heb geregeld contact met de moeder van Juul (Juul heeft ook leukemie) en ook zij heeft problemen bij het inslapen na een dexaweek. Donderdag sliep Jonah rond kwart voor negen en was hij de hele tijd wel rustig in bed blijven liggen. Hoe anders was dat gisteravond: Jonah is heel veel uit bed geweest en pas om elf uur (!) sliep hij. En dan ook nog nadat hij met Arno van slaapplek had geruild. Arme jongen!
En als we dan denken dat Jonah wel langer zou uitslapen…nee hoor, om zeven uur stapte hij weer uit bed om beneden televisie te gaan kijken. Pfff… Jonah is nu naar een kinderfeestje (een soort Ballorig), dus we denken dat hij vanavond wel als een blok in slaap zal vallen. Maar voor de zekerheid heeft Arno net een slaapsiroop bij een drogist gehaald, hebben we in ieder geval iets achter de hand.