Een topweek!

We hebben weer een dexaweek achter de rug en die is prima gegaan. Hij was niet te vergelijken met die van drie weken geleden, dus dat die toen veel minder ging, kwam toch echt van dat extra medicijn.
Jonah heeft vorige week zaterdag de hele middag buiten gespeeld. Ongelooflijk! Het was toen natuurlijk ook prachtig weer en samen met Jacco is hij bijna niet van de step af geweest. Om half zes ging ik hem binnen roepen en toen was Jonah behoorlijk boos omdat hij oom Fred niet meer had gesproken. Die was, samen met tante Nelie, op bezoek geweest en na ze te hebben begroet (en de cadeautjes in ontvangst te hebben genomen ;-)), waren Jonah en Celine weer lekker naar buiten gegaan. Ook op Jacco werd Jonah boos (waarom was me onduidelijk), maar ik heb het vriendje een beetje proberen uit te leggen dat dat door de medicijnen kwam. Jonah was duidelijk erg moe.
Maandag is Jonah naar school geweest en we hadden afgesproken dat ik hem om half elf weer op zou komen halen. Op dat tijdstip kwam ik bij Jonah in de klas en eigenlijk had ik de indruk dat Jonah het nog wel even had kunnen vol houden. Maar ja, hij wilde graag mee naar huis, dus daar ben ik maar geen strijd van gaan maken.
Dinsdag hetzelfde verhaal, maar toen ik hem ophaalde zei ik tegen Jonah dat ik meester Duncan had horen zeggen, dat ze ‘s middags de wind gingen meten. Dat zou toch wel heel erg leuk gaan worden. Ja, dat leek Jonah ook, en zodoende heb ik hem om kwart voor één weer naar school gebracht en is hij lekker tot kwart over twee naar Villa Nova geweest. In de paar uurtjes dat hij thuis was, heeft Jonah het vorige stukje op het blog gezet en het volgende naar Arno gemaild:
Hoj papa ik hep wir wat op het blog ge zet en kijk muteen. Ik ga zo wir naar srol want we gaan de wint metun.van jonah
Antwoord van Arno:
Hoi Jonah,
Straks past de ketting niet meer in de kast. Moeten we dan weer een nieuwe kast kopen.
Pas op dat je niet weg waait met meten!

Aangezien we de vrijdag ervoor pas ‘s middags de eerste dexa aan Jonah hadden kunnen geven, moest Jonah op woensdagochtend het vijftiende shot. We hebben dit niet tegen Jonah gezegd en woensdag is hij de hele ochtend naar school geweest. Super!
‘s Middags om vijf uur had Jonah weer muziekles. Hij vindt het ontzettend leuk, maar toen hij vijftig minuten later weer naar me toe kwam, gaf hij meteen aan dat hij erg moe was. Hij had ook niet de hele muziekles vol gehouden, maar dat gaf natuurlijk totaal niet.
Tijdens de dexa had Jonah redelijk geslapen. Hij was wel tijdens drie nachten naar ons toe gekomen en sliep tussen ons in dan lekker en rustig verder. Donderdagavond waren we erg benieuwd of Jonah snel in slaap zou vallen. We hadden hem het slaapdrankje gegeven en tegen acht uur heeft hij zich voor de laatste keer gemeld. Viel dus reuze mee!
Gisteravond hadden Arno en ik een feest en zijn de kinderen vanaf half vijf bij opa en oma Waterham geweest. Zij hebben ‘s avonds de kinderen gewoon in hun eigen bed gelegd. Ik had ze min of meer voorbereid op dat het slapen met Jonah wel eens lastig kon worden (drie weken geleden was het op die vrijdagavond elf uur). Om half zeven hebben zij Jonah het slaapdrankje via de sonde gegeven en dat was een primeur. Sowieso was het een primeur dat Arno en ik samen weg gingen en dat hadden we een half jaar geleden nog niet aangedurfd. Om half elf ‘s avonds waren we weer thuis en we hoorden al meteen dat Jonah om half acht naar bed was gegaan en dat ze hem niet meer hadden gehoord. Wat geweldig!
Dat Jonah maar heel weinig patatjes had gegeten, daar maken we ons niet meer druk om…de voeding ging vanmorgen gewoon wel weer aan!
Jonah had met meester Duncan ook nog afgesproken dat hij gisteren de kralenketting op school mocht laten zien. Zelf kwam ik om kwart over elf op school en de kinderen zaten net voor het digibord waarop het boekje: Chemo Kasper werd getoond. (Zie ook op dit blog bij de links). De klasgenootjes zaten stil te kijken en luisteren en stelden vragen, die Jonah allemaal kon beantwoorden. Daarna kwam de kralenketting uit de tas en heeft Jonah heel veel kralen toegelicht.
En hoe… Nou, op een hele ontspannen manier, namelijk liggend op tafel!!
Verder moest Jonah gisteren nog naar Zwolle. We moesten een half uur wachten voor we aan de beurt waren en dat gebeurt eigenlijk nooit. Is zo voor een keer dan ook helemaal niet erg. De bloedwaardes waren heel goed en Jonah kreeg vlot de MTX via de VAP. Daarna door naar IJsselmuiden…. en de rest is al bekend!
Vanmiddag hadden we zin om lekker naar het bos te gaan. Dit keer werd het het Dronterbos en hadden we een route van 3 kilometer gevonden. De kinderen begonnen er enthousiast aan en liepen continu voor ons uit. Halverwege werd het toch wat vermoeiend voor Jonah. Hij zei dat zijn benen erg moe waren en hij kwam nog met een slakkengangetje vooruit. Het laatste stukje dan maar op de rug en zo kwamen we uiteindelijk terug bij de auto. Voor ons een leermoment.. de volgende keer gaan we ergens heen waar ze verharde paden hebben en kunnen steppen!