Nieuwe sonde is geen feest

Vanmiddag vroegen opa en oma Waterham hoe het woensdag was gegaan met de nieuwe sonde. Het antwoord van Jonah:”Het was geen feest!”
De vorige sonde heeft er 9 weken in gezeten en dat is echt het max. We hadden woensdag om half 4 een afspraak staan en precies op dat tijdstip kwam iemand van het specialistisch team van Icare. Zij was hier al wel eens eerder geweest en ze ging meteen aan de slag. Jonah bij Arno op schoot, ik erbij om Jonah zijn handen vast te houden en daar gingen we. De oude sonde werd er uit gehaald en de nieuwe zat er snel in. Het blijft iets héél vervelends voor Jonah, maar als het zo snel gebeurt, is het gelukkig vlot achter de rug. Daarna weten we dat we Jonah lekker even met rust moeten laten en hij heeft een half uurtje spelletjes op de tablet gespeeld. Over 9 weken is het precies oudjaarsdag en we hebben tegen Jonah al gezegd dat de nieuwe sonde pas volgend jaar komt. Die paar extra dagen lukt ook vast wel!

De hele week is verder super geweest. Dinsdag hadden we op school een gesprek met meester Duncan en Jonah. Jonah moest zelf wat vertellen (wat gaat goed, wat vind je leuk, etc) en de meester heeft ons wat laten zien en erover verteld. Het gaat op school hartstikke goed met Jonah en dat was natuurlijk fijn om te horen. We hadden zelf dat vermoeden ook al, maar het is altijd erg leuk om dat dan ook nog bevestigd te krijgen.
Vrijdag hadden we pas om half 5 een afspraak met dokter Langenhorst in Zwolle. Zij had avonddienst en wilde met ons om half 5 wel afspreken. Fijn dat dat kon, want zo bleven we onze eigen, vertrouwde arts hebben. Om 15.20 uur zijn we in Zwolle bloed gaan prikken en daarna zijn we naar de derde verdieping gegaan. Ik heb me gemeld op de kinderafdeling ipv bij de dagverpleging, want die afdeling gaat om half 4 dicht. De zuster die ons zou helpen stond daar ook net en ik kon haar mooi vertellen dat we in de speelkamer zaten. Een half uur later kwam ze al naar ons toe met de bloeduitslagen. Dat was snel! Het bloedbeeld was goed (HB 7,3 en de leuco’s 2,0), dus alles kon doorgaan. De zuster had de arts al een keer gebeld, maar aangezien we de afspraak pas om half 5 hadden, had dat wat mij betreft echt nog niet gehoeven. Om kwart voor 5 kwam de zuster weer naar ons toe en zei dat ze dokter Langenhorst nog steeds niet kon bereiken. Een andere arts had al wel tegen haar gezegd dat ze ook best wilde helpen en of we daar bezwaar tegen hadden. Nee, natuurlijk niet. Op dat moment maakte dat me ook niet meer uit. De zuster ging weer weg om die andere arts te bellen en net op dat moment kwam Langenhorst de speelkamer binnen gelopen. Wij naar de kinderafdeling om de zuster te zoeken. Tegen haar zei ik dat wij dokter Langenhorst wél hadden kunnen vinden! In het vertrouwde kamertje (o.a. speciaal voor het geven van chemo medicijnen) lag alles al klaar en Jonah ging meteen op de behandeltafel liggen. Blouse uit, verdovende zalf van de VAP af, aanprikken, chemo medicijn erin, naald eruit en 5 minuten later klom Jonah weer van de behandeltafel af. Dokter Langenhorst kwam toen nog even bij mij zitten om te vragen hoe afgelopen week was geweest. Dit doet ze elke keer (hoe druk ze volgens mij ook is) en ervaar ik als erg prettig. Natuurlijk kon ik haar ook zeggen dat we een topweek achter de rug hadden en zodoende konden we al snel weer terug naar de auto lopen en steppen.
Gisteren was het prachtig weer en hebben Jonah en Celine de hele middag buiten gespeeld. Wat geweldig!
Dit is misschien wel de reden dat Jonah vandaag wat moe is, maar die mooie middag gisteren nemen ze hem lekker niet meer af!