Een fijne dag

Gisteren is Jonah samen met Astrid en Celine naar het (gloednieuwe) ziekenhuis in Zwolle geweest. Hoewel de cyclokuur definitief van de baan is, moet het bloed wel op orde zijn om de beenmergpunctie van vandaag te laten doorgaan. Deze beenmergpunctie is vervolgens samen met de beenmergpunctie van dag 33 bepalend hoe de komende anderhalf jaar voor Jonah er uit komt te zien. Er zijn drie groepen waarin Jonah kan worden ingedeeld: standaard, midden of hoog risico. De chemo behandeling die bij de risicogroep loopt is bij de laatste groep het zwaarst.
Eind van maandagmiddag belde het UMCG met de nieuwe bloedwaarden. De waarden waren meer dan uitstekend! HB 5,7, Leuco’s 2,0 en bloedplaatjes 115(!). Een week eerder waren de bloedplaatjes nog 6. Wat een enorme opsteker na dagen in spanning gezeten te hebben dat vooral de bloedplaatjes er achter bleven. Alle lichten stonden dus op groen!

Vandaag dus weer naar Groningen sinds twee weken. Er zijn decennia voorbijgegaan waarin we nooit in het UMCG kwamen, maar sinds mei dit jaar is twee weken geen Groningen voor ons een enorm lange periode… Celine toch maar bij Yvonne (oppas) achtergelaten. Met Jonah naar Groningen. Voor ons ongekend, huppelt en rent hij het UMCG binnen. Voorheen was hij nauwelijks uit de wandelwagen te krijgen. We hebben deze periode een zeer energiek mannetje. Hij wist ons zelfs ‘s morgens te vertellen dat hij de zusters erg had gemist. In zijn uitlatingen lijkt het er maar weinig op dat Jonah het besef heeft dat hij aan het strijden is tegen een levensgevaarlijke ziekte. Misschien maar beter ook. Het maakt het voor hem makkelijker, maar ook zeker voor ons. Toch komt het wel vreemd over bij Astrid en mij dat een jongetje van 4 met plezier naar het ziekenhuis gaat en vraagt om de muizenmelk (narcose).
Bij binnenkomst ons gemeld bij de balie en een voor ons bekende zuster vond Jonah er wel heel erg goed uit zien. En dat klopt. Jonah heeft een gezonde kleur en oogt erg opgewekt. We kunnen wel stellen dat van alle kinderen vandaag op de poli, Jonah wel het minst ziek overkwam. Dat Snavel en Bast (van de poppenspeler) weer terug van vakantie waren deed Jonah ook heel goed!

Vandaag was Dr. Peek die ons te woord stond. Heel prettig werd door haar het blok M uitgelegd waaraan we nu begonnen. We konden ook onze vragen die we hadden opgespaard stellen. Daarna werd Jonah op een leuke manier door de dokter onderzocht en werd de VAP naald ingebracht. Maar oei, er kwam geen bloed uit de VAP. Althans de dokter kreeg het niet voor elkaar. De assisterende zuster probeerde het ook een keer en tot haar (maar ook ons) genoegen ging dat gelijk goed. Lachen natuurlijk dat de zuster iets “beter” kan dan de dokter.
Daarna nog even terug naar de wachtkamer en op de gang liep Jonah Bast en Snavel tegen het lijf. Hij had geluk en kon nog de “show” van de poppenspeler mee maken.

Daarna naar het ODBC (Operatief Dag Behandelings Centrum) voor de beenmergpunctie. Los van het lange wachten liep ook daar alles naar wens en omdat Jonah “alleen maar” een beenmergpunctie kreeg, mocht hij als snel weer recht op. Bij het naar huis gaan verbaasde hij ons door lopend en huppelend het ziekenhuis weer te verlaten.
Vrijdag komen we hier weer om opgenomen te worden voor drie dagen. Daarover later meer.
Astrid en ik hebben al een paar keer vandaag tegen elkaar gezegd: “wat een fijne dag”.