Eerste weekendopname

Gisteren begon de dag zoals de dagen de afgelopen weken vaak begonnen. Prima dus. Jonah en Celine speelden lekker veel samen en hadden af en toe grote schik. Gisteren moesten we ook beginnen met het geven van een zoutoplossing (naam ben ik even vergeten)  en dat moest met 2 spuiten van 60 ml gegeven worden. Een spuit ging goed via de sonde erin, maar bij de tweede bleek de sonde verstopt te zitten. Nog geprobeerd om met een klein spuitje de boel weer vrij te krijgen, maar helaas. Thuiszorg gebeld en na een uur kwam er een hele aardige zuster. Ook zij probeerde nog om de sonde door te spuiten, maar dit lukte niet. De sonde zat er 6 weken in en zou a.s. weekend vervangen worden. Dat dit nu moest gebeuren, was natuurlijk niet erg, maar voor Jonah een heel vervelend iets om te moeten ondergaan. De oude sonde was er in een wip uit en onderin zat het slangetje helemaal dicht. Het inbrengen van de nieuwe sonde werd een drama. Jonah schreeuwde, huilde en spartelde flink tegen. Ik hield Jonah op schoot, maar kon hem amper goed vasthouden. Het is bij het inbrengen heel belangrijk dat er in het begin geslikt wordt, want dan gaat het slangetje tenminste de slokdarm in en niet de luchtpijp. En dit lukte Jonah niet. Het bekertje water klotste alle kanten op en Jonah was af en toe zelfs aan het kokhalzen. Zelf moest ik op een gegeven moment ook weer huilen, want het is zo naar om je kind zo te zien en hem ondertussen zo stevig vast te moeten houden. De zuster lukte het om Jonah een paar keer rustig te krijgen en bij de vierde keer hebben we heel duidelijk tegen Jonah gezegd dat dit de laatste kans was om bij mij op schoot te kunnen zitten en als het niet goed ging dat ik dan naar boven zou gaan. Ik was dit ook echt van plan en had wel het vertrouwen dat de zuster wel wist wat ze zei en dat zij het dan wel alleen voor mekaar zou krijgen. Toch leek het of er eindelijk een knop bij Jonah omging. Het slangetje ging zijn neus in en Jonah ging heel dapper een paar keer slikken (zonder water!). Eindelijk zat het slangetje erin en zelfs 10 cm teveel. Een stukje terughalen en snel vastplakken op de wang. Pffff….. Het bizarre is, is dat Jonah daarna meteen weer praatjes had en het leek of hij het meteen vergeten was. Dit moet ik voor de volgende keer maar goed voor ogen houden, maar het blijft iets heel vervelends. En trouwens…..de volgende keer laat ik Arno naar huis komen, want dit bood hij zelf al aan en daar ga ik zeer zeker gebruik van maken.

Na een goede nacht was Jonah om 6 uur al weer klaar met slapen. We dachten deze ochtend redelijk kalm aan te kunnen doen,omdat we pas om 11 uur in Groningen moesten zijn, maar toch moesten we ons op het laatst weer erg haasten. Precies om 11 uur liepen we de poli op, dus we hadden het gelukkig gered. Jonah werd al snel door de mondhygieniste  geroepen en gelukkig zag het er in zijn mond goed uit. We waren de EMLA zalf vergeten op Jonah zijn VAP te smeren. Dit is een verdovende zalf en dan voelt Jonah nauwelijks dat de VAP aangeprikt wordt. Dit duurt een uur voordat het goed zijn werk doet, dus we baalden wel dat we het vergeten waren. Om 11.45 is het door een hele aardige zuster opgebracht en een uur later is de VAP aangeprikt. We hebben toen ook nog even met een arts gesproken en die vertelde dat de beenmergpunctie van afgelopen dinsdag geen foute cellen in het hersenvocht liet zien. Weer goed nieuws! Arno vroeg nog of Jonah nou nog in de hoogste risicogroep kan komen en hier zit nog een hele kleine kans in.

Op naar de ODBC waar Jonah als derde aan de beurt was. De ruggenprik ging heel goed en Jonah heeft daarna lekker drie kwartier geslapen. Celine was ook mee en zij werd verwend door een zuster met 2 ijsjes, een kleurplaat en zelf pakte ze fluoriserende stiften achter het bureau vandaan en dat vonden ze allemaal goed. Voor Celine had het niet veel langer moeten duren, want er was voor haar niet zo heel veel te doen. Om kwart voor 4 werden we opgehaald en gingen Jonah en Celine, beide zittend op het bed, mee naar afdeling M2. Hier kwamen we op een 2 persoonskamer te liggen en zijn we ons gaan installeren. Jonah is inmiddels aangekoppeld aan de chemo MTX en dat moet in 24 uur indruppelen. Ondertussen is meteen het doorspoelen gestart en dit duurt 48 uur. Jonah heeft bijna elk half uur al in een fles moeten plassen, dus het werkt! Zondagavond rond 6 uur horen we of het genoeg is doorgespoeld of dat we nog een nachtje moeten blijven.

Als ik dit stukje tik, is het inmiddels kwart over 9 ‘s avonds. Jonah slaapt net 5 minuten en ik ben heel erg benieuwd hoe de nacht gaat verlopen.
Arno zit met Celine in het Ronald mac Donaldhuis. Hij mailde net al dat Celine lekker is gaan slapen in een heel groot bed en we zien elkaar morgenochtend weer!