Mijn beurt…

Mijn beurt om vannacht bij Jonah te blijven. Dit na een eigenlijk best wel een goede dag. De grootste uitdaging zit er vooral in om de tijd door te komen. Jonah reageert tot nu toe niet verkeerd op de medicijnen en laat alles gewoon gebeuren. Temperaturen, bloeddruk meten. Beetje Zofran tegen de evt. misselijkheid (die hij gelukkig niet heeft). Met hem gaat het best. Gelukkig ook met Kai waarmee hij op de kamer ligt, zodat voor iedereen gelukkig geen nare dingen hoeven te gebeuren. Beter zo.
Toen ik vanochtend met Celine vanaf het Ronald Mac Donald huis kwam en de gang op liep, zat Jonah vrolijk te zwaaien. Celine had overigens meer moeite met het bepalen waarom ze hier was. Toen we vanochtend het ziekenhuis in liepen, riep ze heel verbaasd: “Hier waren we gisteren ook!” Vanochtend veel spelletjes gedaan. Onder meer Monopoly en Doolhof. Helaas zijn veel spelletjes hier incompleet of ontbreken de spelregels, zodat we vaak niet zo ver komen met spelen. Wel leuk voor Celine die steeds met de fietsjes vanaf Jonah’s kamer iets nieuws gaat ophalen in de speelkamer aan de andere kant van de afdeling. Op een gegeven moment had Celine doordat ze steeds een andere fiets meenam, bijna alle fietsen, driewielers en trekkers bij ons voor de deur staan! Zij vermaakt zich wel. Wonderlijk doet Jonah dat ook, hoewel hij vast zit aan het bed. De chemo mag nml. niet de gang op. Morgen is de MTX geheel doorgelopen en mag hij met het infuus ook de gang op.
Verder moeten beide mannen (Jonah en zijn kamergenoot Kai) ongeveer om het half uur urineren in een fles. Dus er is altijd wel wat te doen… Om het geen sleur te laten worden, is Astrid met Celine nog even de stad in geweest. 5 minuten lopen en je bent in hartje Groningen-Stad. Wel een beetje druk op zaterdag. Dat ervaarde ik toen ik later die middag ook nog even een tijdschrift ging kopen in de stad.
Ik kon Jonah gelukkig ook nog verrassen door de geheugenkaart met heel veel films die we in de autoschermpjes hebben, mee te nemen naar de kamer. Dit kaartje kan ook prima in de laptop of de tablet die we allebei mee hebben. Dus kon er leuk filmpje worden gekeken. Voor je het weet is het dan etenstijd en rond de klok van acht heb ik Jonah klaar gemaakt om te slapen. Na drie minuten klaagde meneer dat hij echt niet kon slapen. Nadat ik hem heb gemaand beter zijn best te doen, was ie tien minuten later onder zeil. Astrid en Celine waren om 17:00 al vertrokken naar het Ronald Mac Donald huis. Fijn dat we dit zo kunnen afwisselen.

Morgen alleen spoelen. De MTX moet weer helemaal uit Jonah’s lichaam. Zondag eind van de middag wordt bepaald of dit voldoende is gebeurd. Zo niet, dan volgt nog een dag Groningen. We hoorden van Kai (die als iets verder is met zijn behandeling) dat het vaker voorkomt dat je maandag pas naar huis gaat, dan op zondag. We houden er maar rekening mee. Het kan zelfs voorkomen dat het maandagmiddag ook nog niet voldoende is. Maar laat het eerst maar eens zondag worden in het UMCG.

PS: vannacht een goede nacht voor Jonah. Ik heb hem om 0:00 en 5:30 van de verpleging wel wakker moeten maken voor een plas. Om 0:00 lukte dat maar nauwelijks. De rest heeft Jonah uitstekend geslapen. Ik iets minder…