Eerste schooldag zonder Jonah

Al een paar dagen keek Jonah uit naar de eerste schooldag. De vakantie had toch echt wel lang genoeg geduurd. Vanmorgen om 7.15 eerst nog aan de voeding, zodat Jonah er helemaal klaar voor zou zijn. Iets na 8 uur koppelde ik de voeding eraf en spoot nog wat water door de sonde, zodat het slangetje weer schoon was. Jonah ging me daarmee heel snel helpen en waarschijnlijk voelde hij al dat het niet goed was, want het spuitje met water was leeg en Jonah begint meteen over te geven. Hij raakte een beetje in paniek, want natuurlijk kwam de sonde er weer mee uit en hij moest best veel overgeven. Arme, arme jongen! Arno, Jonah en ik hadden dit totaal niet aan zien komen. En waar dit door is gekomen is gissen: is het gisteren te druk voor Jonah geweest toen we Celine haar verjaardag al hebben gevierd? Was het de spanning voor de eerste schooldag? Is het Chinese eten (alweer) niet goed gevallen? We weten het niet. Feit was wel dat toen Jonah het eenmaal kwijt was, hij meteen weer babbels had en al vrij snel wat ging drinken. Met boodschappen doen huppelde hij mee de supermarkt in en bij thuiskomst at hij een heel stuk van de taart op die nog overgebleven was van gisteren. Gelukkig maar. De thuiszorg zou vanmiddag komen, anders had Jonah wellicht vanmiddag naar school gekund. Duimen dat hij morgen zijn eerste schooldag krijgt en dat dat héél goed gaat!

Arno is vandaag thuis gaan werken en zodoende kon hij erbij zijn toen de thuiszorg kwam. Meneer Dick kwam om 3 uur aan de deur en Jonah vindt hem geweldig. Hij maakt veel “kindergrapjes” en er was snel een ontspannen sfeer. Toch moest Jonah na een minuut of 5 er aan geloven. Arno nam hem op schoot en meneer Dick heeft heel snel de nieuwe sonde ingebracht. Natuurlijk is het voor Jonah totaal niet fijn, maar op deze manier is het wel het beste. De grapjes begonnen al snel weer te komen en dit keer niet alleen bij Dick!
We gaan ervoor dat deze sonde de volle 6 weken in blijft zitten!
Tijdens het tikken van dit verhaal begon boven bij Jonah de voeding te piepen ten teken dat hij klaar was. Ik liep er meteen heen en ging weer water door het slangetje spuiten. Jonah was al wat aan het draaien toen ik boven kwam en het water was er nog niet door of Jonah komt overeind en ik had direct in de gaten dat het niet goed was. Snel een bak speelgoed op z’n kop gegooid en voor Jonah gehouden. Er kwam een klein beetje overgeefsel  uit en wonder boven wonder bleef de sonde zitten!! Jonah gerustgesteld en we zijn een tijdje heel rustig op bed blijven zitten. Op een gegeven moment werd Jonah weer door slaap overmannen en is hij gaan liggen. Dit is nu 20 minuten geleden en laten we hopen dat de “bui” verder overwaait. Pfff…..

En hoe is het verder de afgelopen week in Huize Waterham geweest? Prima! Het is ongelooflijk maar Jonah heeft ook van de MTX-kuur geen bijwerkingen gehad. Het is helemaal geen garantie dat het de volgende keer weer zo goed gaat, maar dit heeft Jonah alvast te pakken!  Hij is nog steeds heel fit en blij en had heel veel zin in school. We zijn vorige week woensdag een dag naar Heerhugowaard geweest om eindelijk weer eens naar opa Wim en oma Nel te gaan. Jonah en Celine hadden er heel veel zin in en we hebben ons alle 3 lekker door oma laten verwennen. ‘s Middags zijn we naar een kinderboerderij gegaan en daarna naar een speeltuin. Celine is zo’n kind wat meteen de speeltuin in gaat en totaal geen oog meer heeft voor mij.  Ze gaat op allerlei toestellen en vermaakt zich heel goed. Jonah kijkt eerst de kat uit de boom en wil graag weten waar ik ga zitten. Toevallig zit ik met oma Nel naast een hoge glijbaan waar Jonah wel 10 x vanaf is geweest. Een hele klauterpartij om boven te komen, maar ook dit lijkt Jonah niet zoveel moeite te kosten. Op een gegeven moment vraagt een jongen van een jaar of 10 aan Jonah of hij voor hem mag op de trap en Jonah is overdonderd en laat dit toe. Hier moest ik natuurlijk wat van zeggen en schoorvoetend gaat die jongen weer achter Jonah op de trap staan. Een tijdje later klimt ook Celine dapper die hoge trap op en ja hoor, daar komt diezelfde jongen aan en vraagt aan Celine of hij er langs mag. Celine begrijpt niet wat er gebeurt en dus is die jongen eerder boven dan Celine. Als hij naar beneden is gegleden, zie ik opeens dat Jonah naar hem toe loopt. Hij gaat met 2 handen in zijn zij voor die jongen staan, kijkt omhoog en zegt: “Je mag niet voor gaan op die trap en moet achter mijn zusje blijven”! De jongen druipt af en gaat “zielig” naar zijn mammie toe. YES!!! Wat kun je als moeder dan ongelooflijk trots zijn zeg! Geweldig!
Gisteren hebben we alvast Celine haar verjaardag gevierd en het was heel fijn dat zij eens alle aandacht kreeg. Verwend met cadeautjes en heel veel gespeeld met de nichtjes en neefjes. Een topdag!

Al een paar keer is mij gevraagd of ik nog wel aan het werk ben geweest. Dit is op het blog nog niet “verteld”, maar vanaf 13 mei heb ik niet meer voor de klas gestaan. Eerst heb ik 2 weken zorgverlof gehad en daarna bijzonder verlof. Heel fijn dat ik van mijn directeur alle medewerking heb gekregen, want ik had die weken tot de zomervakantie ook echt niet kunnen werken. Ook nu word ik nog vervangen, maar over 2 weken wil ik graag weer beginnen. Ik mis het werken wel, want mijn wereldje is klein. Toch heb ik er een heel dubbel gevoel in, want ik wil er ook zijn voor Jonah als hij me nodig heeft. Ik hoop dat als ik eenmaal begin, ik dit gevoel een plaats kan geven en de zorg voor Jonah uit handen kan geven (dit zal tot de herfstvakantie door Arno worden overgenomen, dus daar voel ik me natuurlijk heel prettig bij).
En waarom pas over 2 weken beginnen? Volgende week willen we een week op vakantie! Morgenavond gaan we een huisje boeken! Het zal er nu toch wel echt van gaan komen!?!

Eerst donderdag bloedprikken in Zwolle en dan vrijdag weer naar Groningen voor een weekendopname. Alles op zijn tijd 😉