Even bijpraten

Wellicht hebben velen van jullie reikhalzend uitgekeken naar een bericht van ons. Zitten ze nog in Groningen? Zijn ze al op vakantie? Ik zal jullie even “bijpraten”:

Het afgelopen weekend in Groningen is heel goed verlopen. Jonah mocht zaterdag aan het begin van de middag al van de kamer af en dat was weer ontzettend fijn. We hadden bij aankomst op M2 al gevraagd of Jonah een infuuspaal kon krijgen die achter een fietsje kon. Dit was gelukt en zodoende hoefde Arno of ik niet meer met Jonah mee te lopen als hij over de afdeling ging fietsen. Geweldig, en helemaal toen Kai een paar uurtjes later ook van de afdeling mocht. Zelfs de verpleging had het erover: wat leuk hoe Kai en Jonah zich samen vermaken en wat doet het iedereen goed om deze 2 jongens zo vrolijk en energiek te zien.
Zaterdag wilde Jonah graag om 19.00 uur nog wat fietsen en van mij mocht dat nog tien minuutjes. De verpleegster die net bij ons op de kamer stond zag dat de accu van het infuus bijna leeg was, dus Jonah kon inderdaad nog heel even fietsen. Hij was nog maar net weg of ik hoor Jonah heel hard mama roepen en huilen. De verpleegster en ik weten niet hoe snel we naar de tussengang moeten en daar stond Jonah: naast de fiets met een scheve infuuspaal in zijn hand. Te hard om de bocht gegaan, waardoor de infuuspaal scheef tegen de muur was gevallen. Ik vermoed dat Jonah hem zelf weer overeind wilde zetten en toen dit niet lukte raakte hij in paniek. Ondertussen stonden er wel 3 verpleegsters om hem heen en iedereen zag al snel dat Jonah gelukkig niks mankeerde, alleen overstuur was. Terug naar de kamer getild en we zijn op het bed lekker boekjes gaan lezen. Zondag werd er weer even hard gefietst, dus of hij hier nou wat van had geleerd?!?

De nacht was prima gegaan en de zondag begon voor ons om 7.10 uur. Jonah kwam de ochtend goed door met televisie kijken, spelletjes spelen op de tablet en fietsen over de afdeling. Rond 11.00 uur kwamen Arno en Celine vanaf het Ronald mac Donald huis. Ook zij hadden een goede nacht gehad en toen Jonah Celine opeens in de speelkamer zag, gaf hij haar een dikke knuffel. Samen gespeeld en de uurtjes gingen redelijk vlot voorbij. Tegen 15.00 uur kwam Wendy (vriendin van mij) met haar 2 dochters van 4 en 5 jaar. Vooral Celine vond het erg leuk om speelkameraadjes te hebben en met z’n drieën hebben ze zich heel goed vermaakt. Ondertussen konden wij gezellig met Wendy kletsen en koffie drinken en was Jonah aan het………….
inderdaad: fietsen!
Om 12.30 deze middag was bij Jonah bloed geprikt dmv een vingerprikje. In het lab wordt dan onderzocht of de chemo MTX Jonah zijn lichaam weer voldoende heeft verlaten. Het vingerprikje is 48 uur na de start van de kuur gebeurd, zodat er ook 48 uur gespoeld is. De MTX spiegel moet een waarde hebben van 180 of minder en om 17.00 uur kregen we dan eindelijk de uitslag: 193! Wat zat het er ongelooflijk dichtbij. De verpleegster die ons dit vertelde zei meteen al: “Jullie zouden morgen op vakantie hè? Ik ga de arts nog even bellen”. De arts die dit weekend dienst had was onze eigen arts dr. de Bont. Zij kent Jonah natuurlijk best goed en ze weet bijv. dat hij een sonde heeft. En ja: ze gaf toch groen licht! We mochten naar huis! Wel onder bepaalde voorwaarde: thuis moesten we Jonah via de sonde water geven tot de volgende dag 12.00 uur en hij moest van ons 3x een tabletje leukovorin krijgen. Geen probleem.

We hebben met z’n viertjes nog gewoon in Jonah zijn kamer gegeten en hebben Kai en zijn moeder nog even gezelschap gehouden. Zij moesten wel blijven, maar Arno maakte nog de opmerking: als wij over 2 weken ook de uitslag krijgen dat Jonah in de standaardgroep zit, dan zouden we het totaal geen probleem vinden om tot maandag te moeten blijven. Dit beaamde Kai zijn moeder zeer.
Na het eten werd bij Jonah de naald uit de VAP gehaald en konden we lekker terug naar huis. De kinderen waren wat overrompeld met dat we naar huis mochten en van “schrik” gingen ze terug in de auto helemaal niet slapen. Tegen 21.00 uur waren we thuis en konden de kinderen (en wij een uurtje later ook) heerlijk gaan slapen in hun eigen bed.

Maandag ging de knop bij ons om en zijn we de koffers gaan pakken voor onze vakantie. ‘s Middags na de boterham zijn we naar Drenthe vertrokken en we zitten hier nu heerlijk in een geweldig huisje met trampoline in de tuin!
De aankomende week komt er geen bericht meer op het blog……..we hebben wel wat anders te doen 😉