We zijn de eerste nacht in Zwolle goed doorgekomen. Jonah heeft alleen maar geslapen en een keer werd hij een beetje huilend wakker, omdat hij moest plassen. We hadden instructie gekregen dat we dan een zuster op moesten roepen, dus dat heb ik meteen gedaan. Jonah mocht aangeven of hij naar de wc (op zijn kamer) wilde of dat hij in een fles wilde plassen. Dit laatste liever en zo kon Jonah snel weer verder slapen. Zelf heb ik een slechte nacht gehad en om 7 uur werd ik al wakker van de ” slopers”. Het oude ziekenhuis hier in Zwolle wordt namelijk afgebroken en daar waren ze al weer vroeg mee begonnen. Om 8 uur ben ik eruit gegaan en net op dat moment kwam een voedingsassistente vragen wat ik wilde voor ontbijt. Nadat ik had gegeten ben ik gaan douchen en dat kan hier ook op de kamer. Heel fijn! De kamer is sowieso heerlijk, maar wat wil je ook met een gloednieuw ziekenhuis.
Om half 9 Jonah aan de voeding gezet en het enige wat Jonah doet is slapen. Is ook niet zo raar.
Na een uur was de voeding erdoor. Jonah krijgt vocht binnen via een infuus en dat is maar goed ook, want drinken dot hij nauwelijks en door de koorts heb je natuurlijk wel vocht nodig. Om 9.40 gingen opeens Jonah zijn ogen paniekerig open en begon hij over te geven. Ach ach, arm kereltje. Ik heb meteen op de bel gedrukt en een verpleegster kwam snel de kamer binnen. Ze zei dat ze iemand anders ging roepen, omdat zij met iets anders bezig was. Na wel 5 minuten te hebben gewacht, heb ik weer op de bel gedrukt, want er was nog niemand en Jonah lag in zijn eigen braaksel……. Gelukkig kwam er snel een andere verpleegster en samen hebben we Jonah een ander pyjamajasje aangedaan en zijn bed verschoond. Bij de volgende portie sondevoeding moeten we de pompstand maar weer een heel stuk langzamer zetten.
De temperatuur werd opgenomen en het was nu 39,8. Nog steeds flinke koorts.
Om 11.15 kwam de afdelingsarts en hij heeft de waterpokken eens goed bekeken. Ze zitten vooral op zijn romp en een paar op zijn hoofd, maar dus niet verspreid over het hele lichaam. Deze arts ging met het UMCG contact opnemen en overleggen wat Jonah nu wel en niet via het infuus kan krijgen. Zoals die virusremmer, kan wellicht ook via het infuus.
Om 11:30 kwam Arno binnen. Hij had thuis met Celine rustig aan kunnen doen. Celine heeft lekker kunnen slapen (Arno wat minder) en riep om 7:22 om mama. Tevergeefs want alleen papa was thuis. Maar dat was ook wel goed. Celine is naar opa en oma in IJsselmuiden gebracht, waar ze met hun neus in de boter vielen. Oma was jarig! Dus koffie en gebak.
Jonah was nog half aan het slapen en zag met half geopende ogen papa arriveren. De afdelingsarts kwam ook nog even langs om te melden dat we de virusremmer inderdaad via het infuus gaan doen. Alle andere medicijnen m.u.v. de bactrimel moesten we vanuit Groningen mee stoppen. Het is even wennen om niet een paar keer per dag van alles in Jonah’s sonde te laten lopen… Wat hij ook wist te melden dat we hier zeker tot maandag zouden blijven.
Jonah kreeg begin van de middag wel paracetamol via de sonde en deze deed haar werk goed. Jonah kreeg het warm en begon aardig te zweten. Wat we allemaal wel kennen bij griep of koorts. Het hielp wel! In de loop van de middag zag je Jonah steeds een beetje beter worden. Waar hij met moeite begin van de middag nog staande naast zijn bed in een fles moest plassen (en heel gauw weer moest liggen) kon hij einde van de middag (ik was al naar huis) lopend naar het toilet voor een grotere boodschap. Zo fijn om te zien! Let wel Jonah is bij lange na nog niet de oude. Onder de bultjes en een heel bol gezicht van het vocht. Maar het feit dat hij weer wat kon praten, tv kijken en het boze mondje weer wat voorzichtig kon lachen, is een zegen!
Arno en Jonah gaan de tweede nacht in. Hopelijk een rustige.