Via Groningen naar Kampen

Joepie! Jonah mag naar huis!!

Vanmorgen om half 10 zijn Arno en Jonah per ambulance naar Groningen vertrokken. Een bijzondere ervaring voor beiden.
Ik heb vannacht thuis geslapen en ben vanuit Kampen naar Groningen gegaan.Oma Nel is vandaag bij Celine en gelukkig accepteerde ze het toen ik vanmorgen weg ging. Om 10 over 10 liep ik de poli op en dat was erg vreemd. Na koffie te hebben gedronken, kwam Arno gelukkig de poli binnen lopen. Jonah bleef nog even op de brancard in de gang, want er was even verwarring of Jonah wel of niet de poli op mocht met zijn waterpokken. Het zekere voor het onzekere werd genomen en we gingen via een zij-ingang naar een isolatiekamer achterin de poli. Nadat dokter de Bont Jonah had bekeken, vond ze dat de waterpokken voldoende ingedroogd waren en Jonah mocht om half 12 gewoon de poli op om Bast en Snavel te zien. Het voelde allemaal weer erg vertrouwd!
Verder moest er bij Jonah bloed afgenomen worden en er werd een poging gedaan om het uit de VAP te krijgen. Maar nee, zelfs niet nadat de VAP er al een week in zat. Het middel Streptokinase werd toegediend en een half uur later kwam er gelukkig bloed uit de VAP. Met de dokter hebben we dit later nog besproken en eigenlijk hoeft er in het vervolg niet meer zoveel bloed meer te worden afgenomen. Dus als de medicijnen maar de VAP ingaan, dan is het verder geen probleem meer, want een vingerprikje vindt Jonah totaal niet erg. Best wel een opluchting dat er geen nieuwe VAP in hoeft.
De chemo van vandaag (Asparaginase) is in een uur naar binnen gedrupppeld en tijdens het doorspoelen kwam dokter de Bont bij ons zitten. Erg fijn om haar te spreken na alles wat er deze week gebeurd is. Zij kent Jonah het beste en wij hebben enorm veel vertrouwen in haar. Zij beaamde dat Jonah deze week behoorlijk ziek is geweest en dat hij daar herstellende van is. Jonah heeft weer wat koorts (38,7), maar hij oogt weer behoorlijk fit. De bloeduitslagen waren: leuco’s 1,7 , trombo’s 173 en het HB 4,3. De dokter had besloten dat de aankomende week helemaal geen medicijnen gegeven hoeven te worden, maar dat Jonah wel nog een bloedtransfusie ging krijgen. En………als dat klaar zou zijn, mochten we naar huis!! Wat zijn we daar ontzettend blij mee. Arno en ik zitten er allebei behooorlijk door en we verlangen enorm naar een rustig weekend thuis met z’n viertjes!
De bloedtransfusie is pas om 3 uur gestart. We werden al vrij snel op de hoogte gebracht dat we waarschijnlijk nog moesten verhuizen naar M2 (de afdeling waar Jonah ook heeft gelegen met een opname), want de poli ging aan het eind van de middag sluiten. En ja, om half 5 moesten we onze spullen pakken en is Jonah in de kinderwagen gaan zitten. Samen met een verpleegster naar M2 en daar kon Jonah weer op een bed plaats nemen. Een jongetje van een jaar of 10 die naast Jonah lag, vond het wel fijn dat er wat gebeurde en begon lekker met ons te kletsen. Jonah is de tijd verder door gekomen met de tablet en het was toch al ruim een week geleden dat hij daar spelletjes op gespeeld had. Ja, we hebben onze oude Jonah al bijna weer terug!
Om kwart voor 6 was het zakje bloed leeg en na te zijn nagespoeld is om 6 uur de VAP naald eruit gehaald. Deze mocht eigenlijk een week zitten, maar één dag extra kon gelukkig geen kwaad. Jonah zag een ander kind over de gang fietsen en hij vroeg of hij ook nog even mocht fietsen. We snapten dat Jonah ontzettend blij was dat hij “los” was, maar Arno en ik wilden maar één ding en dat was naar huis!
Jonah liep de kamer af, probeerde weer wat te rennen en wilde graag de liftknopjes bedienen. Vanaf M2 is het best een eind naar de parkeergarage, maar Jonah heeft het hele eind gelopen! Wie doet hem dat na, na 8 dagen op bed te hebben gelegen!!
Vanmiddag had ik met Jonah er al over gehad dat we straks lekker naar huis gingen en ik was benieuwd wat hij het meest gemist had. Zijn antwoord: Celine!
Terug naar Kampen heeft Jonah de hele weg naar een filmpje gekeken en toen we om 19.50 de straat zag Jonah dat er weer een bord op de voordeur hing met: Welkom Thuis Jonah. Dat is geweldig thuis komen. Oma Nel was net met Celine naar boven gegaan. Ze had geprobeerd Celine op te laten blijven totdat wij thuis zouden zijn, maar onze kleine meid had zelf aangegeven dat ze moe was en naar bed wilde. Samen met oma kwam ze weer naar beneden en wat waren we blij dat we weer samen waren! Jonah had vanmorgen in de ambulance 2 knuffelberen gekregen en hij ging er meteen één aan Celine geven. Hier moest ze even niks van hebben en ik denk dat ze toch een beetje van slag was. We hebben haar met z’n allen naar bed gebracht en daar genoot ze toch wel erg van. Jonah aaide haar nog lekker over haar bolletje en we hebben Celine niet meer gehoord. Jonah was erg opgetogen om weer thuis te zijn en hij vond het heerlijk om weer in z’n eigen bed te kunnen kruipen. Hij is van plan om heel lang uit te gaan slapen en hij zei dat hij blij was dat het een rustige nacht zou gaan worden. En dat uitslapen……..dat zijn wij ook van plan!