Op dinsdag naar Groningen

Dat was lang geleden: op dinsdag naar Groningen! Aan het begin van de behandeling moesten we twee keer in de week naar Groningen (dinsdags en vrijdags), maar (gelukkig) zijn we alweer helemaal vergeten hoe dat toen voor ons was.
Vanmorgen stapten Jonah en ik al om 7 uur in de Agila (maakt die ook weer eens wat kilometers!) en reden we de straat uit. Hoe dichter we bij Groningen kwamen, hoe drukker het was en om de stad in te komen was ook niet zo maar gepiept. Toch waren we precies op de afgesproken tijd (8.40 uur) op de poli, waar het nog héél stil was. Na 10 minuten werd Jonah al geroepen door twee aardige verpleegsters en is de VAP aangeprikt. Gelukkig kwam er meteen bloed uit en nadat er 3 buisjes gevuld waren, kon de naald er weer uit. Yes, Jonah mocht eten en drinken!! Tijdens de dexaweek heeft Jonah wat meer honger dan normaal, maar valt het zeuren om iets te eten reuze mee. Ik hield vanmorgen mijn hart dus wel vast, want Jonah moest nuchter blijven, en dat in de dexaweek! Maar ook nu hield Jonah het prima vol en zelfs het flesje water raakte hij helemaal niet aan. Dit mocht hij namelijk als enige nog wel hebben.
De voeding meteen aangezet en Jonah heeft lekker een paar koekjes gegeten en chocomel gedronken. We werden meteen in een ander kamertje geroepen, zodat het onderzoek uitgevoerd kon worden. Jonah kreeg precies dezelfde vragen en opdrachten als vrijdag en ik kreeg de indruk dat hij het net zo goed deed als de eerste keer. Sommige oefeningen gingen op tijd en ik weet natuurlijk niet of daar ook verschil in zit wat betreft afgelopen vrijdag. Tegen de onderzoekster gaf ik nog aan dat wij een sterk vermoeden hebben dat Jonah dit keer het placebo heeft gekregen. Arno en ik vonden deze dexaweek namelijk niet verschillen van de vorige dexaweken. Ben benieuwd of we het goed ingeschat hebben, maar dat krijgen we vast nog wel eens te horen. Op 26 september gaat de volgende dexadagenstudie bij Jonah plaats vinden en we hopen natuurlijk heel erg dat Jonah dan wel het medicijn krijgt en zich wellicht beter voelt tijdens die dexadagen. Afwachten maar. Om kwart voor 10 waren we klaar en Jonah ging in de wachtkamer een spel klaar leggen. Hij dacht dat hij gezellig met mama een spelletje kon gaan spelen, maar ik wilde wel heel graag naar huis. We hebben nog even afgewacht tot de voeding er door was en om half 11 reden we de parkeergarage uit. Hebben we toch nog even kunnen ganzenborden!

Gisteren begon dan eindelijk het nieuwe schooljaar! Celine zat al dagen af te tellen en vond het geweldig dat zij ook eindelijk naar de basisschool mocht. Aanstaande donderdag wordt ze vier, maar ze draait nu al lekker mee. Jonah wilde kostte wat kost ook naar school. Hij had er zo’n zin in. Om 8 uur gisterochtend stonden we met alle nieuwe leerlingen (12!), de ouders en de 2 leerkrachten voor de nieuwe school ‘klaar voor de start’! Symbolisch werd er een lint doorgeknipt en daar gingen we. De jassen werden in kastjes gehangen en Jonah ging met buurjongen Jesse een puzzel maken. Celine zat meteen al op de vide en speelde met een paar knuffels. Zij vroeg al gauw aan mij of ik al weg ging (maw ophoepelen!), dus na een kopje koffie zijn Arno en ik snel weer weggegaan. Met Jonah had ik afgesproken dat ik hem om half 12 weer op zou komen halen en als hij eerder naar huis wilde dat hij dat dan tegen juf of meester zou zeggen. Tot half 12 is er geen telefoontje gekomen en zo ben ik Jonah op de afgesproken tijd op gaan halen. Hij had het erg leuk gevonden, moest nog wel een beetje wennen, maar had het prima vol gehouden. Wat een kanjer!

Vanmorgen in de auto op weg naar Groningen begon Jonah zich zorgen te maken over het eten op school. Aangezien ze een continurooster hebben, blijven de kinderen op school eten. Jonah was bang dat hij het brood niet lekker vond. Ik zei dat we dan gewoon de voeding komen brengen of dat één van de leerkrachten dat ook vast wel aan kan zetten. Toen begon Jonah zelfs te huilen, want hij wilde toch ook wel heel graag met zijn vriendjes buiten kunnen spelen en dat was met de voeding niet te doen. Ach, arme jongen. Ik bedacht dat we de snelheid van de pomp wellicht wat omhoog kunnen schroeven of dat juf of meester de voeding al wat eerder aan kan zetten. Gelukkig kalmeerde Jonah toen wel en is het hopelijk iets wat hij even een paar keer moet ervaren en dan vanzelf goed gaat verlopen!

Vanmiddag was Jonah ontzettend moe en wist met zich zelf niet zo’n raad. Om half 7 zijn we vanavond naar boven gegaan en na het voorlezen wilde Jonah niet dat ik nog een paar liedjes ging zingen. Binnen no time was meneer in dromenland en we hopen dat hij weer een fijne en lange nacht zal hebben!