Berg opwaarts!

De routine krijgen we steeds beter onder controle. Opstaan douchen, eten, boterhammen smeren. Op tijd kunnen we weer naar Groningen. Celine blijft vandaag zoals elke week bij Yvonne. Dat houden we er in.
Op het programma voor vandaag staan Vincristine en Daunorubicin. Dat heeft Jonah al vaker gehad, we verwachten geen problemen hiermee.
Eenmaal op de poli, na de koffie en limonade wordt de VAP van Jonah aangeprikt. De “vaste” zuster van Jonah brengt de naald in. Op verzoek van Jonah “voorzichtig en snel”. We merken heel goed aan Jonah dat dit al erg went. Natuurlijk vindt hij het niet echt leuk, maar veel verzet is er niet. En dan gaat het ook nog mis: er wordt net naast het membraam in de VAP geprikt. De naald is wel door de huid, maar komt zo echt niet in de VAP. Jammer, maar een tweede keer prikken (door de andere zuster) is al helemaal niet erg. Het is zo voorbij.

Op naar de kamer met de LEGO. Onderweg er naar toe mag Jonah zelf nog even de buisjes met bloed afgeven. De LEGO bouwwerkjes (politiebureau en vrachtauto) staan er nog net zo bij als afgelopen vrijdag. Het lijkt alsof Jonah de enige is die er mee speelt. Jonah gaat lekker weer spelen en ondertussen lopen de medicijnen naar binnen via de VAP.
Astrid en ik zien de moeder van Stijn over de gang lopen. Die hebben we 2 weken terug ook gesproken. Stijn is een jongetje wat ouder dan Jonah, maar zit in het zelfde schuitje als Jonah: ook ALL. Hij is al een paar weken verder in de behandeling. Het is fijn om even met de moeder van Stijn te praten. Voor ons ook omdat we zo ook een beetje horen hoe het later in de behandeling verloopt. Zo horen we toch dat we later ook nog een paar keer, enkele dagen in het ziekenhuis zullen verblijven. Stijn zit net in die periode. Met hem gaat het best wel goed. De behandeling gaat goed en hij is er ook niet heel erg ziek van. Jonah is gelukkig ook nog steeds niet heel erg ziek van de chemo. Het geeft ons goede moed! Wel grappig dat Stijn’s moeder (die Jonah 2 weken niet had gezien) dat Jonah nu toch wel een bolle toet heeft gekregen van de prednison. Hadden wij ook al wel gezien. Gaat allemaal weer voorbij en is helemaal niet erg.
Met het stoppen van de prednison over enkele weken, komt als het goed is ook weer een vrolijker jongetje terug. Prednison onderdrukt dat nogal.
Naar een uurtje is de chemo via het infuus van Jonah opgenomen. Nog even “naspoelen”, de VAP loskoppelen en we kunnen ons opmaken om weer naar huis te gaan.
Een kort verblijf vandaag.

Morgen begint in de Franse Alpen ook Alpe d’Huzes. Een project waarbij veel (amateur)wielrijders voor geld één of meerdere keren de Alpe d’Huez in Frankrijk op fietsen. De opbrengst gaat naar de bestrijding van kanker. Het kan u niet ontgaan want er is jaarlijks altijd veel media aandacht voor.
Zowel de school van Oma Nel (Horizoncollege Heerhugowaard) als de zus van Gitte (een vriendin van Astrid) fietsen hier in mee. Op de berg worden kaarsjes gebrand voor mensen die een beetje steun kunnen gebruiken. Ook voor Jonah wordt er door beiden een kaarsje gebrand. Het is erg fijn dit te horen. De moeite die mensen willen nemen om kanker te overwinnen.
Wij wensen iedereen veel kracht toe die voor wie dan ook morgen de berg op fietsen.
Bon voyage!