Lekker naar school

De eerste week in het nieuwe jaar is prima verlopen. Jonah en Celine hadden allebei weer heel veel zin om naar school te gaan en hebben na schooltijd veel met vriendjes gespeeld.

Vrijdag was het weer tijd voor een bezoekje aan Groningen. Eerst Celine naar school gebracht en om kwart voor 9 zijn Arno, Jonah en ik de auto ingestapt. Ondanks de harde (tegen)wind, waren we om kwart over 10 in het ziekenhuis. Uit de locker eerst de bestelde medicijnen gepakt en gelukkig klopte het dit keer. Vlakbij de poli zagen we Connie, de poppenspeelster, in de gang en Jonah begroette haar enthousiast. Ze verzekerde Jonah dat ze later nog naar hem toe zou komen en daar verheugde Jonah zich op.
Het was druk in de wachtruimte, maar Jonah werd al wel snel geroepen voor het vingerprikje. Dit ging zoals gewoonlijk heel goed en Jonah zat nog maar net weer op mijn schoot met de tablet of hij werd door de mondhygiëniste geroepen. Er zat hier en daar wel weer wat tandplak en daar moesten we beter gaan poetsen. Ondanks de drukte werd Jonah om kwart over 11 al geroepen door dokter Tissing. Hij is ook een kinderoncoloog en helemaal in het begin van de behandeling hebben we hem ook al wel eens gehad. Deze arts vroeg uiteraard hoe het met Jonah ging en hij vond hem er goed uitzien. Na een kort gesprekje wilde de arts Jonah gaan onderzoeken, maar toen fluisterde Jonah wat in Arno’s oor. Wij hadden Jonah van tevoren gezegd dat hij nu wel moest toelaten dat er iemand in zijn hals ging voelen, maar daar zag Jonah behoorlijk tegenop. Dus hadden we van te voren met Jonah besproken dat we de dokter eerst moesten vertellen wat hij vervelend vond. Alleen op het moment zelf, was Jonah te verlegen om er over te beginnen. Dr. Tissing vroeg wat Jonah er vervelend aan vond en hij zei dat hij het zo vond kriebelen. Tissing zei dat hij het heel voorzichtig zou doen en Jonah zei dat ze er dan maar mee moesten beginnen, zodat hij er snel vanaf was. Dat vond Tissing wel een mooie opmerking. Ondertussen stelde ik de vraag of de arts tijd had om ons wat meer te vertellen over aanstaande mei, als de behandeling klaar is. De arts ging het één en ander toelichten en voor we er allemaal erg in hadden was het lichamelijke onderzoek klaar. Hè, was er dan ook al in de hals gevoeld? Tuurlijk, zei Jonah daarop!
Precies 2 jaar na de start van de behandeling (14 mei 2013) is de behandeling klaar en moeten we alleen de bactrimel nog 3 maanden (3x per week) blijven geven. Vijf jaar lang blijft Jonah onder controle en de frequentie daarvan zal steeds minder worden. In 2020 kunnen we dan echt zeggen dat Jonah beter is en kan de vlag uit!

Ondertussen werden aan Jonah de chemomedicijnen gegeven via de VAP en waren we snel klaar. De verpleegkundige liep de behandelkamer al uit, maar keerde heel snel terug. Bleek dat Connie op Jonah zat te wachten! Jonah sprintte naar haar toe en Arno en ik zijn maar weer in de nu rustige wachtruimte gaan zitten. Connie nam alle tijd (bleek dat ze ook nog met elkaar gebabbeld hadden over de behandeling en de periode daarna) en om kwart over 12 konden we eindelijk de poli verlaten. Snel het parkeerkaartje betaald en de auto opgezocht. Arno reed richting de uitgang, maar opeens zagen we dat de auto’s voor ons allemaal stil gingen staan. Bleek dat de “spoorboom” (zo heet dat volgens Jonah) niet meer omhoog wilde en er gewacht moest worden op een monteur. Eindelijk na 25 minuten begon iedereen weer te rijden en konden wij vol gas naar Kampen. Alleen werd dat niet zo gemakkelijk bereikt. Door de harde wind was er een vrachtwagen op de N50 omgewaaid en was de hele weg afgesloten. We moesten toen via IJsselmuiden rijden en dat gaf natuurlijk een behoorlijke vertraging, omdat iedereen daar langs moest. Om 2 uur hebben we de juf van Celine gebeld, want we dachten niet dat we een kwartier later op school konden zijn om Celine op te halen. Gelukkig wisten we een sluiproute door IJsselmuiden en zo reden we om 10 voor half 3 de parkeerplaats bij school op. Viel achteraf dus reuze mee.
Afgelopen vrijdag is dexa nummer 22 gestart. Jonah was vrijdag aan het eind van de dag behoorlijk moe en zag erg witjes. Na een goede nachtrust had hij zaterdag energie voor 10 en heeft hij veel met Celine gespeeld. De hyperbuien wisselden af met rustmomenten en zo zag de dag ernaar ook uit. Soms erg vermoeiend voor ons, maar zolang er geen boze buien zijn, is het wel vol te houden. Vandaag is Jonah heel veel naar school geweest. Om half 12 heb ik hem even opgehaald en heeft hij thuis een tijdje op de tablet gespeeld en ondertussen een rozijnenbroodje gegeten. Om kwart voor 1 wilde hij weer naar school en dat heeft hij tot het eind van de schooldag (14.15) vol gehouden. Meester had hem hiervoor ook aangemoedigd, want ze gingen leren hoe ze zelf een game konden maken. Ja, dat leek Jonah natuurlijk wel wat, vandaar dat hij goed gemotiveerd weer lekker naar school ging.