4x en nog niet goed

Afgelopen zaterdag was Jonah weer aardig opgeknapt. Hij heeft ‘s middags lekker buiten gespeeld met vriendje Jacco en aan het eind van de middag zaten ze lekker bij ons binnen tv te kijken.
Zondag werd Jonah wakker met gloeiende wangen… Ja, hij had weer koorts (39.3). Was het spelen van de dag ervoor toch iets teveel van het goede geweest? De hele dag heeft Jonah op de bank gelegen en hij heeft veel geslapen.

Maandag en dinsdag had Jonah gelukkig geen koorts meer, maar was hij nog helemaal niet de oude. Hij is deze dagen dan ook niet naar school geweest en heeft rustig aan gedaan. Inmiddels waren de bultjes die hij over zijn hele lichaam had wat aan het wegtrekken en heeft Jonah daar gelukkig totaal geen last van gehad. Woensdag had Jonah weer veel zin om naar school te gaan en dat is natuurlijk altijd een goed teken. Aan het eind van de middag is Jonah weer naar muziekles geweest en ook hier kwam Jonah enthousiast vandaan.
Gisteren moest er bloed geprikt worden en na schooltijd zijn we naar de poli hier in Kampen gereden. Diegene die Jonah riep was dezelfde als 2 weken geleden en zij bakte er toen niks van. De moed zakte me al weer in de schoenen. Toch zei deze prikzuster dat ze veel geoefend had en met goede moed prikte ze Jonah. In het zuigbuisje kwam helaas maar weinig bloed. De vinger vegen ze geregeld af, want dan gaat het kleine korstje wat er op komt weer weg en komt de volgende druppel bloed er uit. Het buisje legde ze op een gegeven moment op een gaasje, maar helaas rolde het er af en kwam het bloed op tafel terecht. Grrr…. Er was geen tweede buisje, dus moest ze die uit een andere ruimte halen. Tja en toen was het bloeden uit de vinger natuurlijk helemaal gestopt en dat betekende dat Jonah voor de tweede keer geprikt moest worden. Tijdens het tweede zuigbuisje riep ze op een gegeven moment een collega erbij met de vraag of zij mee wilde kijken, want het ging nog steeds niet goed. Helaas, ook dit keer kwam er te weinig bloed in het buisje en stopte het bloeden op een gegeven moment. Jonah bleef heel rustig, maar ik kookte inwennig behoorlijk. Prikzuster drie stak haar hoofd om een hoekje en zij stelde voor dat zij het over zou nemen. Ha, dacht ik, dat klinkt als een ervaren iemand die weet hoe ze met zuigbuisjes om moet gaan. Vingerprikje nummer drie werd gegeven en ze ging heel goed haar best doen. Toch kwam er volgens haar te weinig bloed uit de vinger en voor Jonah en ik het goed in de gaten hadden, had ze al een prikje in diezelfde vinger erbij gegeven, zodat er een groter gaatje was waar meer bloed uit kwam. Prik nummer vier! Eindelijk zat dan toch het buisje redelijk vol en begon ze het te zwenken, want het bloed mag natuurlijk niet stollen. De prikzuster vroeg aan Jonah of hij een cadeautje wilde en het lag op het puntje van mijn tong om te zeggen dat dat wel het minste was…..Ik heb me ingehouden! Na een half uur stonden we eindelijk weer buiten! Jonah heeft geen moment gemopperd of geklaagd. Wat een dappere kanjer is het toch!
Gisteravond zaten we aan tafel te eten toen om kwart voor zes de telefoon ging. Dokter Langenhorst vanuit het ziekenhuis in Zwolle. Het bloed was gestold, dus er was geen bloedbeeld!!! Ik slaakte een zeer diepe zucht en legde de arts uit wat er die middag allemaal was voor gevallen. Ze hoorde het aan en vroeg wat zij voor ons kon betekenen. Ik zei dat ik daar even over na zou denken en dat we het daar vandaag dan wel over konden hebben. Het feit dat er geen bloedbeeld bekend was, betekende dat we vanochtend voor de afspraak die we voor een keer om half 10 hadden, bloed moesten prikken.
Zodoende zaten Jonah en ik vanmorgen om 8 uur al in de auto op weg naar het ziekenhuis in Zwolle. Bij het bloedprikken werd er “gewoon” meteen een zuigbuisje gepakt en binnen een halve minuut zat deze vol. Ik heb nog gevraagd of ze bij alle kinderen een zuigbuisje gebruiken en dat was volgens deze prikmeneer het geval als er op microniveau naar het bloed gekeken moest worden (als ik het goed heb begrepen tenminste). Blijkt dat ze in het oude Wezenlandenziekenhuis in Zwolle alleen op macroniveau prikten, dus alle “prikkers” die uit dat ziekenhuis komen, kunnen niet met een zuigbuisje omgaan. Fijn dat ik dit uitgelegd kreeg.
Jonah en ik zijn naar de speelkamer gegaan en deze werd door een pedagogisch medewerkster voor ons geopend. Tevens zorgde ze ervoor dat ik koffie kreeg en Jonah limonade, dus we voelden ons weer helemaal op ons gemak.
Om tien voor tien kwam dokter Langenhorst de speelkamer binnen om te vertellen dat de bloedwaardes weer zodanig laag zijn (leuco’s 0,9 en dat is wel heel erg laag. Jonah zijn weerstand is momenteel dus zeer gering), dat er geen MTX gegeven ging worden.
Tevens hoeven we thuis ook een week lang geen medicijnen te geven, zodat de bloedwaardes weer flink kunnen stijgen.
Conclusie die we wel meteen met elkaar trokken, was dat als er gisteren al een bloedbeeld was, dokter Langenhorst ons toen al had gebeld en dat we vandaag niet naar Zwolle hadden hoeven te komen. Oftewel: Jonah had de hele dag lekker naar school gekund!!!
Dokter Langenhorst heeft contact gehad met de poli in Kampen en vanmiddag zou ik worden gebeld.
Om tien over twee ben ik naar school gelopen en heb Celine opgehaald. Jonah had een feestje van een klasgenootje en zij zijn naar een soort Ballorig in Dronten geweest. Bij thuiskomst, een kwartiertje later, zag ik dat iemand gebeld had en ik vermoed dat dat iemand van de poli in Kampen is geweest. Ik had de hoop dat ze nog een poging ging doen om ons te bellen, maar dat was helaas ijdele hoop. Waarom verbaast me dit nou niet…
Om kwart over zes werd Jonah thuis gebracht en hij had een hartstikke leuke middag gehad. Natuurlijk was hij behoorlijk moe en deze twee dagen hebben mij ook veel energie gekost en ook ik ben moe. Maar joepie, het is weekend en we kunnen met z’n allen lekker bijtanken!